Γνόφος με κεράκι
Η πέτρα που ’ταν για πέταμα
μπαίνει στην κορυφή αγκωνάρι
ΝΓΠ
Για δες
Πάλι ξανά
Τώρα
Να
Γυρνώ
Στο χαρτί και στο μολύβι
Στο παρεκκλήσι να κείμαι
Κι όχι
Στον
Καθεδρικό
Ναό
Με σαλέπι να εξίσταμαι
Μακριά πολύ απ’ τα
Ηδύποτα του άλλοτε χαμού
Από τον Pynchon
Να μην
Φεύγω
Μα
Στον
Πεντζίκη
Να
Ομνύω
Για σκέψου
Ύστερα από
Τόσα και τόσα
Πολλών ανθρώπων
Άστεα
Και
Σοκάκια
Κακόφημα όχι πάντα
Και
Λεωφόρους
Και
Μοτέλ και Πανδοχεία
Να λέω
Κονάκι
Το
Κονάκι μου
Και
Να μην
Φεύγω
Από τον
Ginsberg
Μα
Στον
Καρούζο να ομνύω
Για φαντάσου
Ο
Είρων Μέγας Ταραξίας
Ο
Στρατηλάτης
Της Ανυπακοής
Ο
Καπετάν
Φασαρίας
Ο
Πρωταθλητής
Της Νικοτίνης
Της Φιλοποσίας
Του Δόλου
Ο
Διάκονος
Κι ο
Ποιητής
Της
Σχάσης
Τα Άπαντα
Του
Bruckner
Του Αντώνη
Να παρατάει
Και
Να βάζει
Τώρα
Χαράματα
Και κάτι
Στο παλιό
Αρχαίο
Πικάπ
Με
Ιλαρό
Μα γνήσιο
Καμάρι
Ένα βινύλιο λατρευτό
Του
Μάρκου
Βαμβακάρη!
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Μαρούσι, 4 και 5 Φεβρουαρίου 2011
