Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008

ΡΑΔΙΟΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ


Το Ραδιοχρονογράφημά μου θα μεταδίδεται καθημερινώς, στις 12 παρά 5 το μεσημέρι, από το Κανάλι 1, Πειραιάς, στους 90.4. Το παρακάτω ακούστηκε σήμερα, 26 Μαρτίου, και θα δημοσιευτεί στο λογοτεχνικό περιοδικό «Το Δέντρο». Στη φωτογραφία, ο Μάλκολμ Λόουρι...

Μα την αλήθεια!

Αναρωτιέμαι: πώς είναι δυνατόν να ζει κανείς χωρίς τη μουσική της Μπίλι Χόλιντεϊ, του Τομ Γουέιτς, του Ιωάννη Σεβαστιανού Μπαχ, του Τσετ Μπέικερ~ χωρίς τη ζωγραφική του Μαρσέλ Ντυσάν, του Καραβάτζιο, του Μάριου Σπηλιόπουλου, του Τζάκσον Πόλλοκ, του Τάσου Παυλόπουλου~ χωρίς την ποίηση του Γιώργου Σαραντάρη, του Νίκου Καρούζου, του Ηλία Λάγιου~ χωρίς την ταινία «To Have and to Have Not» με την πιο όμορφη Λορίν Μπακόλ ever~ χωρίς να έχει διαβάσει πάνω από τρεις φορές το «Κάτω από το Ηφαίστειο» του Μάλκολμ Λόουρι, το «Ταξίδι στη Άκρη της Νύχτας» του Σελίν, τον «Πανηγυρικό» του Γκι Ντεμπόρ~ χωρίς να έχει πιει έστω το ήμισυ όσων ήπιε ο Αμαντέο Μοντιλιάνι όταν ζούσε και δημιουργούσε στο Παρίσι~ χωρίς να έχει εκφράσει δημοσίως την ευγνωμοσύνη του για τα όσα του προσέφεραν ο Αντρέι Ταρκόφσκι, ο Μικελάντζελο Αντονιόνι, ο Τζόνι Κασσαβέτης, ο Μπέλα Ταρ~ χωρίς να έχει βουρκώσει κάτω από τον ήλιο του μεσονυκτίου όταν έμαθε ότι έφυγε από τούτο τον όχι και τόσο μάταιο κόσμο ο Σάμιουελ Μπέκετ~ χωρίς να έχει μαγειρέψει σνίτσελ μόσχου με αντζούγιες για την ηλιόφωτη αγαπημένη του~ χωρίς να έχει λατρέψει τις λέξεις «φλογοδίαιτος», «μυχιοθήκη», «σιγαρέττα», «έλαφος», «κουραμάνα», «αντιμαχία»~ χωρίς να έχει φανταστεί συνεπαρμένος το Παρίσι, την Αθήνα και τη Βαρκελώνη να κατακλύζονται από οδοφράγματα καμωμένα από ευωδιαστά λουλούδια~ χωρίς να έχει διαβάσει τουλάχιστον δύο βιογραφίες του Μπομπ Ντύλαν~ χωρίς να γνωρίζει τη φράση του Ιζιντόρ Ντυκάς, «Κάθε που διαβάζω Σαίξπηρ, νιώθω ότι ένας ιαγουάρος μου ξεσκίζει το μυαλό»~ χωρίς να ξυπνάει κάθε πρωί διαλαλώντας «Όποιο χρώμα κι αν έχουν τα μάτια μας, το βλέμμα μας είναι πάντα γαλάζιο»~ χωρίς να πιστεύει ότι η Πράξη είναι η Αδελφή του Ονείρου~ χωρίς να διατηρεί ακλόνητη την πεποίθηση ότι η Ελευθερία, ο Έρωτας, και η Ποίηση είναι οι απόλυτοι και μοναδικοί του οδοδείκτες.

18 σχόλια:

zero είπε...

Ενταξει, παρα πολυ καλο το ποστ.
Την καλησπερα μου.

Ανώνυμος είπε...

Για πείτε μου, πόσο απαράδεκτος μπορεί να είναι κανείς για να διατυμπανίζει (καναδυο δεκαετίες τώρα) σαν αρκουδόγυφτος σε παζάρι την αναγνωστική του πραμάτεια, ελπίζοντας ότι κοντά στον βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα; Αμ δε. Όσες φορές κι αν επικαλεστείς τον Σελίν, το κείμενό σου θα παραμένει μια κουράδα (και μισή), κυρίως διότι τα εξωκειμενικά στοιχεία που τσαμπουνάς είναι... εξωκειμενικά. Τι να κάνουμε, αυτά έχει η ζωή. Συμβουλή: πιάσε δουλειά ως σερβιτόρος και κάνε καμάκι σε πρωτοτετείς αριστερίζουσες φοιτήτριες. Θα κάνεις πάταγο.

Ανώνυμος είπε...

Για πείτε μου, πόσο απαράδεκτος μπορεί να είναι κανείς για να διατυμπανίζει (καναδυο δεκαετίες τώρα) σαν αρκουδόγυφτος σε παζάρι την αναγνωστική του πραμάτεια, ελπίζοντας ότι κοντά στον βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα; Αμ δε. Όσες φορές κι αν επικαλεστείς τον Σελίν, το κείμενό σου θα παραμένει μια κουράδα (και μισή), κυρίως διότι τα εξωκειμενικά στοιχεία που τσαμπουνάς είναι... εξωκειμενικά. Τι να κάνουμε, αυτά έχει η ζωή. Συμβουλή: πιάσε δουλειά ως σερβιτόρος και κάνε καμάκι σε πρωτοτετείς αριστερίζουσες φοιτήτριες. Θα κάνεις πάταγο.

George-Icaros Babassakis είπε...

@zero: Ευχαριστώ, φίλε. Να 'σαι καλά. Καλωσόρισες.

George-Icaros Babassakis είπε...

@ανώνυμος: Πόσο απαράδεκτος, πείτε μου εσείς, Ανώνυμε, μπορεί να είναι κανείς για να ΜΗΝ διατυμπανίζει την δικιά του αναγνωστική πραμάτεια, αλλά άλλων; Όσο για τον εαν το κάνει από αρκουδογυφτίαση ή από πείσμονα προσήλωση σε ορισμένα έργα, ας το κρίνει ο καθείς. Επίσης, ας κρίνει ο καθείς τα δύσοσμα περί "κουράδας", καθώς και την κατά τα άλλα έξοχη συμβουλή σας περί σερβιτοριλικίου και καμακίου εις πρωτοετείς αριστερίζουσες φοιτήτριες(παρεμπιπτόντως, έχω διατελέσει σερβιτόρος σε μπαρ των Αθηνάνω και της Γερμανίας, επί μία πεντατετία, αλλά για λόγους βιοπορισμού μάλλον, και για να έχω την ευκαιρία να πίνω δωρεάν, και να κερνάω πέντε φίλους). Αλόχα!

George-Icaros Babassakis είπε...

Ώπα, λάθος: των Αθηνών! Όσο για τις δεκαετίες, ω Ανώνυμε, λαθεύετε (δυστυχώς για μένα): είναι κοντά τρεις και όχι δύο, ημιγέρων πλέον γαρ, μιας και άρχισα τον διατυμπανισμόν ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Και πάλιν: Αλόχα!

Ανώνυμος είπε...

Ίκαρε δεν μπορώ παρά να είμαι θαυμαστής σου. Να απαντάς και σε ανώνυμους είναι πραγματικά μεγαλείο!
Νίκος, Άνω Κυψέλη

Ανώνυμος είπε...

Εις τον Νίκον αυτό: η ανωνυμία στην μπλογκόσφαιρα θεμιτή (γι' αυτό υπάρχει η δυνατότητα) και αναμενόμενη από τον ίδιο τον ιστολόγο. Η επωνυμία δε, ούτως ή άλλως, σχετικότατη. Ο "Νίκος, Άνω Κυψέλη", φέρ' ειπείν, ποιος είναι;
Νίκος, Κάτω Κυψέλη

George-Icaros Babassakis είπε...

@Ο/η ανώνυμος/Νικοκατωκυψέλιος: Βεβαίως θεμιτή η ανωνυμία στην μπλογκόσφαιρα, αλλά και θεμιτώτατη η με ονοματεπώνυμο απάντηση στην συνήθως "κουραδολογία" της ανωνυμίας, παίδες! Και η ειρωνεία, λίαν θεμιώτατη, προς την "ανώνυμη" χυδαιότητα. Συμπτωματικώς, οι εκφέροντες λόγο επωνύμως σπανίως χθαμαλολογούν. Η ανωνυμία έχει λόγο όταν διώκονται οι ιδέες, όταν κάποιες στιβαρές και έντιμες θέσεις κινδυνεύουν να οδηγήσουν σε διώξεις τον εκφέροντα αυτές. Εδώ, κι ας μη βάλω τα χάχανα, ουδείς κινδυνεύει να διωχθεί. Για λογοτεχνία, για ποίηση, για μουσική, για ζωγραφική μιλάμε, δεν θα πάει κανείς φυλακή αν πει επωνύμως τα δικά του. Αλίμονο! Οι "ανώνυμοι" κρύβονται, ας επαναλάβω: συνήθως, πίσω από την ανωνυμία τους για να ανοητολογήσουν, χυδαιολογήσουν, απωθημενολογήσουν. Απλά πράγματα!

Ανώνυμος είπε...

Δεν έχω πείρα περί τα μπλογκοσφαιρικά, αλλά, απ' ό,τι βλέπω, τα 5/6 των συνδιαλεγομένων στην μπλογκόσφαιρα, ακόμα κι εκείνοι με ιστοσελίδα, ακόμα κι εκείνοι με ιστολόγιο (και με συχνά άγριο αυτοβιογραφικό μοστράρισμα), ανώνυμοι παραμένουν για τη συντριπτική πλειοψηφία των επισκεπτών, ή των συνομιλητών τους. Ανώνυμοι, πίσω απ' τα ποικίλα ψευδώνυμα και τις μάσκες τους. Εξού και τολμούν πράγματα που μάλλον δεν θα τολμούσαν αν υπέγραφαν ανοιχτά- το ιστολόγιο, ή τα ποστ τους-, ας πούμε, "Νίκος Καλογουστόπουλος, ιερέας", ή "Φωτεινή Καλλικνημίδου, δασκάλα". Όσοι δε υπογράφουν ανοιχτά, δρέπουν αναπόφευκτα, εν γνώσει τους, τις δάφνες, μα και τα ρίσκα, της αυτόβουλης αυτοπροβολής τους. Από ανωνύμους και επωνύμους. It's the rule of the game. Η ανωνυμία άλλωστε ενός επιθετικού επισκέπτη μπορεί να είναι φιλεύσπλαχνη και παρηγορητική για τον οικοδεσπότη. Θα ένιωθε άραγε καλύτερα ο ίδιος, αν το περί "κουράδας" ποστ το υπέγραφε, για παράδειγμα, ο Μπλαιζ Πασκάλ, ο Βολταίρος, ή ο κατ' εξοχήν κουραδολόγος Σελίν; Τουλάχιστον έτσι, ο περί ού ο λόγος οικοδεσπότης μπορεί να θεωρήσει -ή ν' αφήσει να θεωρηθεί- ότι πίσω απ' τον ανώνυμο έπαινο κρύβεται ο Λα Ροσφουκώ και πίσω απ' την ανώνυμη επίθεση μια όντως ζηλόφθων κουράδα.
ΣΙΜ

George-Icaros Babassakis είπε...

@ΣΙΜ: Ο καθείς και οι επιλογές του. Το ζήτημα, κατ' εμέ, δεν είναι η αυτοπροβολή αλλά η κοινοποίηση, σε όσους νοιάζονται εξάλλου, ορισμένων διαθέσεων και θέσεων. Και, για να θυμηθούμε τον Έγελο, γράφουμε ή δημιουργούμε για να βρούμε τους ομοίους μας και αναγνωριστούμε από αυτούς. Τα blogs, όπως άλλωστε και τα έντυπα, το βινύλιο ή το σελιλόιντ, είναι απλώς μέσα. Το πώς τα χειρίζεται κανείς, τον χαρακτηρίζει και τον κρίνει. Όσο για την ανωνυμία/επωνυμία, είναι και πάλι θέμα επιλογής, ενίοτε δε και αναγκών/περιορισμών. Μπορεί, φέρ' ειπείν, να υπάρχουν αξιωματικοί, υπάλληλοι του δημοσίου, ή άλλοι που περιορίζονται αναγκαστικά, να αποφύγουν κυρώσεις από ανωτέρους, γράφοντας ανωνύμως. Άλλοι δεν έχουν τέτοιους περιορισμούς. Τέλος, υπάρχει και ένα ζητηματάκι ύφους: ο Βλάσιος Πασκάλ ή ο Βλάσιος Σαντράρ, ΔΕΝ θα έγραφε ποτέ όπως ο περί "κουράδας" ανώνυμος! Η ιδέα περί φιλευσπλαχνίας λίαν διασκεδαστική, πάντως! Υγειαίνετε!

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχουν λιβελογράφοι, βωμολόχοι ανελέητοι, με περισσότερο ή λιγότερο ταλέντο, είναι αλήθεια. Πολλοί εξ αυτών διάσημοι. Διαβάστε, για να μείνουμε στους Γάλλους, τις επιθέσεις των Μαρσέλ Αιμέ, Μωριάκ, Λεόν Μπλουά, Σελίν, εναντίον των συγκαιρινών και ομοίων τους, φίλων, εκδοτών, συναδέλφων, συνομιλητών. Η κουράδα πήγαινε γόνατο. Χώρια που στα διάφορα λυρικότροπα μπορεί να υπάρχει περισσότερη συγκεκαλυμμένη δεικτικότητα, σκληρότητα και κακία, απ' ό,τι σε μια honest to God κουράδα.
ΣΙΜ

Ανώνυμος είπε...

Συγγνώμη: "δΗκτικότητα"

ναυτίλος είπε...

Για κείμενα σαν κι αυτό αξίζει να μπαίνω τουλάχιστον άπαξ την ημέρα στο ιστολόγιό σου ...

Ανώνυμος είπε...

kirie,mbabasaki.i.koinonia.exei.
katholou.orgasmo?Giati,emena,mou
,fainetai,teleios,agamiti.
Apo,apowi,rithmou,fantasias,
kai,xioumor.Parthena,sta,katagogia..

George-Icaros Babassakis είπε...

@ΣΙΜ: Καλώς. Ωστόσο, προτιμώ τα άνευ κουράδας (ταις κουραδολογίες ταις κρατώ διά να λογοπαίζω με τον ανίψιν μου, και ναν τόνε ξεκαρδίζω). Συνιστώ, μιας και κάνουμε αυτή την ευγενική ανταλλαγή απόψεων και προτάσεων, την υπέρβαση του "δεικτικότητα" και του "δΗκτικότητα" διά του "δεκτικότητα", την (έστω νοσταλγική) επαναφορά στο φουμάρειν "Sante'", την ακρόαση απάντων των έργων του Τομ Γουέιτς, και την ανάγνωση του περί Σελίν κειμένου στο areadingdiary του Γιαννακόπουλου (θαρρώ θα επανέλθει ο Μπαμπς!). Όσο για τα "λυρικότροπα", θυμίζω, όσο κι αν φαίνεται άσχετη (δεν είναι!!!), την ρήσιν του ιδιοφυούς κούκλου Υβ Μοντάν "Καλύτερα λυρικότροπος με Μίνι Κουπεράκι, παρά φασίστας με τανκς". Companera, Salud!

George-Icaros Babassakis είπε...

@ναυτίλος: Να 'σαι καλά, φίλε! Θενκς! Για σχόλια σαν και το δικό σου, αξίζει να κοπανάω τα πλήκτρα και να κάνω ραδιοχρονογραφήματα και αναρτήσεις!

@ο/η ανώνυμος: kyrie/a anonimos, an exei orgasmo i koinonia den ksero, oute me noiazei. Pantos rythmo exei, kai plaka exei, epissis. Kai poly hioumor, pou na parei kai na sikossei. Afou kanei esena na grafeis mia frasi toso omorfi opos "parthena sta katagogia", paei na pei oti, m' ola tis ta halia, i koinonia einai pigi empnefseos! Ame!

Ανώνυμος είπε...

:-).Υπαρχει-μια-ειρωνια-στην-
πεπερασμενη-μας-βολτα!
Θυμιζει-λιγο-κλασικο-πετροσιαν...
Μια,παραδοξη-μοχα-ενα-αστειο-νευμα,
-π'σου-παγωνει-το-αιμα.:-)
Ισως-ν'ακουγομαι-ηδονιστης-εφημεριδας
,αλλα-θαυμαζω-τις-μαυρες-τρυπες!
ΟΙ-μαυρες-τρυπες-εχουνε-γινει-φως
(για-να-παραφρασω-τον-αινσταιν),
και-οι-δε-ξεχυνονται-στην-αθηνα
-με-ολη-τους-την-σαρκικη-αντιφαση.
Ειναι-ενα-και-το-εαυτο.
Θελουν-να-σε-ρουφηξουν-μεσα,
μονο-που,θα,θελαν,να,το,ξεχασεις.
Ετσι.περνουν-οι-μαυρες-τρυπες-τι-ξανθεες-τι-καστανες-τι-κοκκινες.
Ερχονται-και-φευγουν.ΤΤ.για-το-χωρο!