Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

Ποίηση

Η Ποίηση λυτρώνει κι εμψυχώνει. Είναι ο τρόπος να μπαινοβγαίνουμε στο Πεπρωμένο, μερικές φορές και να το διαπλάθουμε. Είναι ο κατ’ εξοχήν διάλογος η Ποίηση, η συνομιλία μας με το είναι το εσώτερο του Άλλου, και με το είναι το εσώτερο το δικό μας. Οι λέξεις συνταιριάζονται και γίνονται μελωδία, χορεύουν, με την Ποίηση, εικόνες και μνήμες, πρελούδια σ’ ένα μέλλον που κυοφορείται ήδη και είναι ηδύ, μ’ όλη τη σκληρότητα που μπορεί να ενέχει. Η Ποίηση είναι ο καπνός του εφήμερου τσιγάρου μας όταν γίνεται γεγονός αναστάσιμο. Η Ποίηση είναι το όποιο τοπίο μπορεί το βλέμμα μας ν’ αγγίξει και, αγγίζοντάς το, να το μεταρσιώσει σε όνειρο ένυλο, σε καθαρό νεράκι της ζωής, σε αλήθεια που στραφταλίζει. Η Ποίηση είναι το φιλί που, πάντα μέσα από τις αρμονίες των λέξεων, και των εικόνων τις μαρμαρυγές, γίνεται ο ρυθμός του κόσμου.

5 σχόλια:

Roadartist είπε...

Μακάρι να εκτιμούσε περισσότερο ο κόσμος την ποίηση.. Συμφωνώ απόλυτα με αυτά τα συναισθήματα!

George-Icaros Babassakis είπε...

Σ' ευχαριστώ. Ανέβασα το blog σου στο facebook μου. Να 'σαι καλά!

mitsdim είπε...

ΕΙΝΑΙ ΤΑ

Είναι τα ποιήματα
γρατσουνιές,
ενθύμια φρίκης
Λέγει ο ΚΑΡΟΥΖΟΣ.
Ορισμένοι άλλοι
τα θεωρούν
ψυχαναλυτικές συνεδρίες.
Τελικά τα ποιήματα
είναι
Άταφοι Νεκροί.

30-8-06
Δ.Μ.

Duamba είπε...

Το ποιητικότερο των θεμάτων η ποίηση.

Ανώνυμος είπε...

να σου λέω mitsdim ότι οι έλληνες που να τους σταυρώσεις το λέω δεν θα πουν με γάμμα, λέγω. αλλά εσύ είσαι μάλλον των λεχτικών ήχων ο υπερέλληνας, είσαι Cu αντιμονοατμίζων εσύ.