O,τι Αγαπάμε Λάμπει Μες στα Χρόνια

Ό,τι αγαπήσαμε μες στα ερείπια μιας εποχής, κάτω από τον πιο όμορφο ουρανό του κόσμου, και μες στις κατακόμβες της επίσημης πραγματικότητας, πάντα το φυλάμε στα φυλλοκάρδια μας, πάντα το σκεφτόμαστε σαν την ψίχα της ψυχής μας, πάντα το κρατάμε μακριά από της λήθης τη λίμνη. Αγαπημένο μου μυθιστόρημα ήταν και παραμένει το Κάτω από το Ηφαίστειο του Malcolm Lowry, για τον έξοχο Πρόξενο Φέρμιν και την σπαρακτική λατρεία του προς την Υβόν και το αλκοόλ. Αυτή η Μεθυσμένη Θεία Κωμωδία δεν έπαψε να με συγκλονίζει και να με γαλουχεί. Και για την φράση, "No se puede vivir sin amar". Τραγούδι μου αγαπημένο πάντα μένει το "Famous Blue Raincoat" του Leonard Cohen, για το υπόγειο χιούμορ κάτω από την θαυμάσια μελωδία του, και γιατί πέρασα κάποτε έναν χειμώνα λιώνοντας το βινύλιό του από τα απανωτά παιξίματα σ' ένα παλιό ξύλινο πικάπ. Αγαπημένη μου ταινία δεν θα πάψει να είναι το In girum imus nocte et consumimur igni του Guy Debord για το αγέρωχο ελεγειακό του ύφος, την απαράμιλλη πρωτοτυπία του, για το ότι είναι συνάμα ένα γουέστερν, μια ερωτική ταινία, ένα οξύτατο πολιτικό και κοινωνικό σχόλιο, ένα μεγαλειώδες ποίημα καμωμένο από εικόνες. Αγαπημένος μου τζαζίστας είναι ο John Coltrane, γιατί πήγε την τζαζ σε λειμώνες και λιμάνια σπάνιας ομορφιάς, έντασης, δυναμισμού και αισθαντικότητας. Αγαπημένος μου πιανίστας είναι ο Glenn Gould, γιατί μπόρεσε να παίζει έτσι τον Bach ώστε να σου φέρνει στο μυαλό σελίδες του Jack Kerouac. Αγαπημένη μου καλλονή θα ήταν η Theresa Russell αν δεν είχε υπάρξει η Romy Schneider και δεν είχε παίξει στην ταινία Σημασία έχει ν' αγαπάς. Αγαπημένο μου ουίσκι είναι το πολύ. Αγαπημένο μου γουέστερν είναι, φυσικά, η Άγρια Συμμορία του Sam Peckinpah, για τον άδολο αιφνίδιο ηρωισμό μιας παρέας ρεμαλιών που πάνε με τα μάτια ορθάνοιχτα προς την υπέρβαση του θανάτου μέσα από τον ίδιο το θάνατο. Αγαπημένος μου τροβαδούρος είναι ο Bob Dylan, για την αντοχή του μες στο χρόνο, για την ανυπέρβλητη βραχνάδα βλέμματος και φωνής, για το φθαρμένο αλλά πάντα βαρύτιμο βελούδο του. Αγαπημένος μου ποιητής ήταν, είναι και θα είναι ο Νίκος Καρούζος, ιδίως όταν τον διαβάζω αφού διαβάσω έναν άλλο μου αγαπημένο, τον μακαρίτη φίλο μου Ηλία Λάγιο. Η τελευταία εργασία εμού του ιδίου είναι η μετάφραση όλων των τραγουδιών του Bob Dylan. Ο πρώτος τόμος κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιανός στα μέσα Νοεμβρίου.