Του Αγίου Μότσαρτ

Σουρεάλα κατά το Μαντουβάλα και Χάσαμε την Μπάλα!


[Σπέσιαλ Αφιερωμένο στον Φώτη "Πέρι Μέισον" Μπατς]


Να ακούμε τους μεγαλυτέρους μας. Να μεγαλώνουμε την ακοή μας. Και, βεβαίως, να σεβόμαστε τους σοφούς, ανεξαρτήτως εάν είναι μεγαλύτεροι ή μικρότεροί μας ηλικιακώς. Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις, φέρεται ότι απεφάνθη ο Μέγας Πειραιώτης, καλλιτέχνης και άνθρωπος Γιάννης Τσαρούχης. Ο δε Τζιμάκος ο Πανούσης, πριν αποφασίσει να επαναλαμβάνει τις επαναλήψεις του επαναλαμβανόμενου επαναληπτικού εαυτού του είχε βροντοφωνάξει: «Ελλάδα, η χώρα του Υπαρκτού Σουρεαλισμού».
Και ήδη, ιδού μία παράνοια και παρανόηση: στην Ελλάδα ο «σουρεαλισμός» και τα παράγωγα επίθετα «σουρεαλιστικός», «σουρεαλιστική», «σουρεαλιστικό», ακόμη, ήτοι κοντά εννιά δεκαετίες μετά την ίδρυση του Σουρεαλιστικού ή, πιο ορθά Υπερρεαλιστικού, Κινήματος από τον Ανδρέα Μπρετόν και την παρέα του, ακόμη λοιπόν, θεωρούνται συνώνυμα με το παράλογος/τρελός/αλλόκοτος/εξωφρενικός, και πάει λέγοντας.
Ό,τι δηλώσεις είσαι, λοιπόν, στην Ελλάδα τη χώρα του παραλόγου, όπου αν δεν έχεις μάθει, μέσω πείρας και ταλέντου, να κάνεις σλάλομ στα στερεότυπα κινδυνεύεις να βρεθείς καρφωμένος σε κάποιον σταυρό φαινομενικότητας και ανοησίας~ όπου αν δεν έχεις την υπομονή και την επιμονή να επανέρχεσαι σε ορισμένα θέματα που θεωρούσες ήδη λυμένα κινδυνεύεις να τα δεις, τα θέματα, να περιπλέκονται εφιαλτικά ή να ναυαγούν στη λίμνη της λήθης όπου ήδη τα έχουν σύρει κάποιοι άσχετοι καλοθελητές~ όπου αν δεν φροντίσεις το πνεύμα της άμυνάς σου (καθώς έλεγε ο μακαρίτης φίλος μας ποιητής Τάσος Δενέγρης) και την άμυνα του πνεύματός σου, θα βρεθείς να απολογείσαι για πράγματα που δεν έκανες, θα βρεθείς να εξηγείσαι για κάτι που δεν είσαι, θα βρεθείς να πληρώνεις για παραπτώματα στα οποία δεν υπέπεσες.
Φέρ’ ειπείν, προ ημερών νεαρός τις, ολίγον τι αυθάδης, διεκήρυξε δημοσίως ότι ο Διονύσης Σαββόπουλος είναι νεκρός, παρουσία μάλιστα του Νιόνιου, στην Παλαιά Βουλή. Η Σώτη Τριανταφύλλου, ως συντονίστρια (καθήκον, και δη σοβαρό και υπεύθυνο είναι) του αφαίρεσε το λόγο, δηλαδή τη μάταιη και χαζή δυνατότητα να πει και να ξαναπεί το παράλογο «Ο Σαββόπουλος είναι νεκρός». Οπότε, παραλόγως, πολλοί, λίαν παράλογοι, αποφάνθηκαν ότι η Σώτη είναι κάτι μεταξύ Χίτλερ, Στάλιν, Αμίν Νταντα, και Baby Doc – για όσους ενθυμούνται.
Λέτε να πρέπει να καθίσουμε στα θρανία και πάλι, και να ξαναπιάσουμε την Αγωγή του Πολίτου ή τη Λογική του Παπανούτσου ξανά;
Ή λέτε όλα να εξηγούνται, αν και δεν φαίνεται τόσο πρόδηλο, από το γεγονός ότι, ας πούμε, σήμερα είναι του Αγίου Mozart και δεν δείχνουν πολλοί να το θυμούνται και να το τιμούν – 27 Ιανουαρίου γεννήθηκε ο Άγιος της Μουσικής, το 1756, και έφυγε, το σαρκίον του, στις 5 Δεκεμβρίου του 1791. Ή από το άλλο, εφιαλτικό κατ’ εμέ, γεγονός να μην υπάρχει ούτε ένα κατάστημα δίσκων αμιγώς κλασικής μουσικής σε ολόκληρη τη συμπρωτεύουσα, τη Νύφη του Θερμαϊκού, τη Θεσσαλονίκη!

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Πλατεία Παπαδιαμάντη, 27/01/10