ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ

Το σημερινό μου Ραδιοχρονογράφημα, στο Κανάλι Ένα του Πειραιά.

Ο κύριος Paul Krugman και ο Υφυπουργός Οικονομικών

Έργα του Paul Krugman στα ελληνικά: «Η εποχή των μειωμένων προσδοκιών – Η φθορά του αμερικανικού ονείρου. Κυκλοφόρησε το 1995 από τις εκδόσεις Πόλις. «Θεωρητικός από σύμπτωση και άλλα αποσπάσματα από μια άχαρη επιστήμη», εκδόσεις Καστανιώτης στη σειρά Αναστοχασμός, το 2005. Κι ακόμα συμμετοχή σε συλλογικά έργα, όπως «Κατανοώντας την Παγκοσμιοποίηση», εκδόσεις Παπαζήσης, 2000, «Διεθνής Οικονομική», τόμος 1 & 2, από τις εκδόσεις Κριτική, 2002 και 2003. Το 2008, και πάλι από τις εκδόσεις Πόλις κυκλοφόρησε το επιβλητικό πόνημα «Η Συνείδηση ενός Προοδευτικού». Εδώ, ο Krugman ταξιδεύει ερευνητικά μέσα στο χρόνο, εξετάζει έναν αιώνα ιστορίας, επικρίνει την πολιτική που κατέστησε τις Ηνωμένες Πολιτείες μια ολοένα και πιο ολιγαρχική χώρα, διοικούμενη από υπέρμαχους της ανισότητας, τάσσεται στο πλευρό των μεταρρυθμιστών, προβάλλει το σχέδιο μιας Αμερικής που θα ποντάρει και πάλι στην κοινωνική πολιτική, στη δημοκρατία, στην ισότητα. Το έργο αυτό πυροδότησε συζητήσεις που παραμένουν έντονες.
Το 2008, επίσης, τον Οκτώβριο, ο Paul Krugman, τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Οικονομίας καθότι διατύπωσε μια νέα θεωρία για να δώσει απάντηση σε ερωτήματα που αναφέρονται στην παγκόσμια τάση της αστυφιλίας. «Με τον τρόπο αυτό ο Κρούγκμαν ενοποίησε τα πρωτύτερα διακριτά ερευνητικά πεδία του διεθνούς εμπορίου και της οικονομικής γεωγραφίας», τονίζει η επιτροπή της Σουηδικής Ακαδημίας στην ανακοίνωσή της.
Ο Paul Krugman γεννήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου του 1953, σπούδασε οικονομικά, πήρε το διδακτορικό του από περιλάλητο ΜΙΤ, το Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης, στο οποίο και δίδαξε, όπως επίσης δίδαξε στο Yale, στο Stanford, και στο Princeton.
Στην δεκαετία του 1980 προσέφερε πολλά στην Νέα Θεωρία Εμπορίου. Το βασικό του μεθοδολογικό εργαλείο ήταν η χρήση οικονομιών κλίμακας σε μακροοικονομικά μοντέλα. Μέχρι το 1980 οι οικονομολόγοι υπέθεταν ότι η παραγωγικότητα μιας εταιρείας μένει σταθερή όσο ανεβαίνει το μέγεθός της. Έκτοτε, χάρη και στον Κρούγκμαν, η οικονομική θεωρία άρχισε να υποθέτει ότι η παραγωγικότητα μεγαλώνει με το μέγεθος. Αυτή η λεπτομέρεια, που είναι δύσκολη στην χρήση της (καθώς τα μοντέλα που την χρησιμοποιούν συνήθως δεν έχουν αλγεβρική λύση), μπορεί μεταξύ άλλων να εξηγήσει και την δημιουργία βιομηχανικών κέντρων, πόλεων, την διατήρηση των ανισοτήτων μεταξύ γειτονικών περιοχών με ανοιχτά σύνορα.
Μόλις χθες ήρθε στην Ελλάδα, συμμετείχε σε ημερίδα, συνομίλησε στο Public στην Πλατεία Συντάγματος με τον Δημήτρη Ψυχογιό σχετικά με την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Τι μ’ έπιασε ποιητή άνθρωπο να σας μιλάω για έναν οικονομολόγο! Μα είναι πασίγνωστος, θεωρείται γκουρού της οικονομίας, κάτι σαν τον Κένεθ Γκάλμπρειθ στη δεκαετία του 60, άλλωστε έχω σπουδάσει οικονομικά στην τότε Ανωτάτη Βιομηχανική Πειραιώς. Αλλά, εδώ είναι το νόστιμο, κυρίως σας τα λέω αυτά για να τα ακούσει ο κύριος Αθανάσιος Μπούρας, υφυπουργός οικονομίας, ο οποίος μέσα στη Βουλή είπε ότι «Ο υπουργός Οικονομίας έχει συνάντηση με την κυρία Κρούγκμαν», το επανέλαβε μάλιστα μερικές φορές για να το εμπεδώσει η ομήγυρις, προκαλώντας φυσικά θυμηδία, σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσει την απουσία του υπουργού κ. Γιάννη Παπαθανασίου από τη συζήτηση του νομοσχεδίου για θέματα κεφαλαιαγοράς και φορολογίας του ίδιου υπουργείου. Είναι γεγονός ότι ορισμένοι δεν πάνε καθόλου, μα καθόλου, μα καθόλου καλά!

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Πλατεία Παπαδιαμάντη, 19/03/09