Συνολικές προβολές σελίδας

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2008

Ραδιοχρονογράφημα



Το Πρώτο Ραδιοχρονογράφημα

Ακούστηκε τη Δευτέρα, 24 Μαρτίου, από το Κανάλι 1, του Πειραιά, στους 90.4, στις 11:55. Το ραδιοχρονογράφημα θα ακούγεται κανονικά στις 10:55, κάθε μέρα. Όσοι πιστοί προσέλθετε απόψε στο Barrio (Κεραμεικού 53) να γιορτάσουμε την επανεμφάνιση του Μπαμπασάκη στα ερτζιανά. Απόψε τα ηχεία θα σκορπούν μουσικές του Τζον Κολτρέιν, του Τσακ Μαντσιόνε, του Νικ Κέιβ, των Pogues, των Waterboys, του Νηλ Γιανγκ. Σπεύσατε.


Γράφει ο σημαντικός συγγραφέας, και πικρός μα δίκαιος και δεινός ανατόμος της αμερικανικής κοινωνίας, Κόρμακ Μακάρθι: «Το κακό ξεκινάει όταν αρχίζεις ν’ αγνοείς τους καλούς τρόπους. Κάθε φορά που ακούς να χάνεται το ‘ευχαριστώ’ και το ‘παρακαλώ’, ξέρεις ότι έρχεται το τέλος». Το γράφει στο συνταρακτικό μυθιστόρημά του Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους, όπου μέσα από μιαν άγρια χορογραφία βίας, μέσα από αλλεπάλληλα φονικά, δείχνει πώς φτηναίνει η ανθρώπινη ζωή όταν οι παλιές αξίες έχουν αμετάκλητα κουρελιαστεί, και δεν έχουν αναδυθεί νέες, ικανές να φέρνουν κοντά τους ανθρώπους, να δωρίζουν θάλπος, να μας ωθούν στη δημιουργικότητα.
Φτηναίνει η ανθρώπινη ζωή όταν, καθώς έλεγε ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς στο πόνημά του Είδωλα Πολιτισμού, οι κοινωνίες δεν νοιάζονται παρά μονάχα για την μεγιστοποίηση του κέρδους.
Φτηναίνει η ανθρώπινη ζωή όταν, όπως επεσήμανε ο Κορνήλιος Καστοριάδης βιώνουμε ολόγυρα την άνοδο της ασημαντότητας, όταν ζούμε στην κοινωνία των λόμπι και των χόμπι. Και των ζόμπι, ας προσθέσω, μιας και γίνονται όντως ζόμπι, νεκροζώντανοι, όλοι εκείνοι που έχουν στερηθεί την ικανότητα να λαμβάνουν αποφάσεις για τα όσα άμεσα τους αφορούν, όλοι εκείνοι που δεν είναι σε θέση πια να επιλέγουν αυτοβούλως τι θα φάνε, τι θα πιούνε, τι μουσική θα ακούσουν, τι βιβλία θα διαβάσουν, με ποιους σχέσεις θα συνάψουν, φιλικές, ερωτικές, συνεργασιακές.
Φτηναίνει η ανθρώπινη ζωή μέσα από έναν συνδυασμό οργιώδους υπερπληροφόρησης και ουσιώδους άγνοιας. Όταν όπως και πάλι τονίζει ο Καστοριάδης, «η κουλτούρα του παρελθόντος δεν είναι πια ζωντανή μέσα στην παράδοση αλλά αντικείμενο μουσειακής γνώσης, κοσμικής και τουριστικής περιέργειας, που ρυθμίζεται από τις μόδες», ενώ με την ίδια κίνηση «ο μοντερνισμός, αραχνιασμένος πια, καλλιεργείται σαν αυτοσκοπός και εδράζεται συχνά σε απλές πλαστογραφίες που γίνονται αποδεκτές μόνο και μόνο χάρη στον νεοαναλφαβητισμό του κοινού».
Φτηναίνει η ανθρώπινη ζωή, όταν αφήνουμε να χαθεί στις λερές λίμνες της λήθης, η με τόσο απλά λόγια καμωμένη, μα με την τόσο αληθινά αληθινή αλήθεια της, φράση του ποιητή Λουί Αραγκόν: «Ο Άνθρωπος είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση».

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θαυμάσια κείμενα (αγνοούσα το ένα εξ αυτών) και άκρως κολακευτικά. Θα ήταν αχαριστία να μην ευχαριστήσει κανείς. Ευχαριστώ θερμά. Ας πω, ωστόσο, και το εξής: στις φριχτά δύσκολες στιγμές, τις δυσκολότερες που μπορεί να διανύσει άνθρωπος, τις στιγμές της αναγκαιότερης ανάγκης, υπάρχουν κάποιοι (δεν είναι πάντοτε αυτοί που περιμένεις), που αποδεικνύονται ελάχιστοι. Τα λόγια τους λοιπόν, μαζί και ο κάποτε προσφιλής ήχος της φωνής τους, αργοβυθίζονται σ'αυτό που ο Χάρντυ ονόμαζε "oblivion's swallowing sea". Υπάρχουν άλλοι (δεν είναι πάντοτε αυτοί που περιμένεις), που δείχνονται τρυφεροί, δοτικοί, απέραντα οικτίρμονες. Που δεν βάζουν το κατοικίδιό σου πάνω απ' το κατοικίδιο άλγος σου. Το δυσβάσταχτο. Που παραμερίζουν τον πόνο τους για να φιλοξενήσουν τον δικό σου. Που σου προσφέρουν αφειδώλευτα χρόνο, έγνοια, στήριξη, χάδι. Που σου μαθαίνουν ότι η αγάπη, η αγάπη, πράγματι, "ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής". Αυτοί είναι οι αθόρυβα, οι αληθινά μεγάλοι. Αυτοί σ' εξυψώνουν πάνω απ' το μικρό σου ύψος. Δεν είναι ποτέ πολλοί. Αλλά, είναι υπεραρκετοί. Γιατί μεγάλοι. Κι αν σταθείς τυχερός, εμφανίζεται ο ξένος, την κρισιμότερη στιγμή της αβυσσαλέας θλίψης, ο ξένος και άγνωστος, που σου τείνει αίφνης ένα ματσάκι ανθηρής χαράς. Στάθηκα τυχερή.
Σεσίλ

Ανώνυμος είπε...

Ουπς: "το κατοικίδιό τους". Sorry. Χαιρετώ,
Σεσίλ

Ανώνυμος είπε...

Και πάλι ουπς: έπρεπε να "κρεμάσω" τις ευχαριστίες μου στο περί Σελίν. Αυτά κάνει η βιάση.
Σεσίλ

Ανώνυμος είπε...

Εμεις οι "σύγχρονοι" άνθρωποι έχουμε μπερδέψει αρκετά πράγματα, μεταξύ των
οποίων και το δήθεν (υψηλό) επίπεδο επικοινωνίας, που νομίζουμε έχουμε
αναπτύξει λόγω της πολιτισμικής μας (ως είδος) προόδου.Και αυτό είναι η
"μούγκα"! ('Οποιοι κουβεντιάζουν πολύ μεταξύ τους είναι τάχα διότι δεν μπορούν
να συννενοηθούν...)
Ενώ αυτό συμβαίνει μόνο σε όσους μιλούν με τα μάτια που
είμαι σίγουρος ότι λένε πολύ περισσότερα από αυτούς που μιλάνε με το στόμα και
ακόμη περισσότερα από αυτούς που είναι βυθισμένοι στη "μούγκα"...
Και βεβαίως η σύγχρονη "μούγκα" δεν μπορεί να περιέχει ίχνος ευγένειας παρά μόνο ευτέλεια
και φτήνια και όλα τα συνεπακόλουθα...

Νίκος, Άνω Κυψέλη

Ανώνυμος είπε...

Δεν κατάλαβα γρυ για τα περί "μούγκας". Για να επικοινωνήσουμε, πρέπει να μάθουμε ν' αρθρώνουμε. Στοιχειωδώς.

Ανώνυμος είπε...

Εσύ, ρε φίλε Νίκο, με τα μάτια επικοινωνείς όταν γράφεις σχόλιο σε μπλογκ;

George-Icaros Babassakis είπε...

@Σεσίλ: Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω απολύτως. Όλοι έχουμε, λίγο ως πολύ, περάσει από τη δεινή δίνη της οδύνης και ξέρουμε ποίοι οι φίλοι, καθώς έλεγεν και ο Καχτίτσης. Και, βέβαια, όλους ο χρόνος μάς κάνει δικαίως ευγνώμονες και ευγνωμόνως δίκαιους.

@Νίκος: Κι εγώ, φίλε Νίκο, δεν πολυκατάλαβα τι θέλεις να πεις, και μάλιστα πού κολλάει αυτό που θέλεις να πεις σε σχέση με το Ραδιοχρονογράφημά μου. Πάντως, προσωπικώς είμαι ομιλητικός, ενίοτε έως υπερβολής, σα να λέμε "καραφλύαρος", αλλά και με τα γαλάζια άνθη των ομματιών μου ξέρω, θαρρώ, να επικοινωνώ. Όποτε θα έχετε και πάλι "εξοδόχαρτο", κανόνισε να βρεθούμε, Νικ.

Ανώνυμος είπε...

Όχι, ΟΛΟΙ δεν έχουν περάσει απ' τη "δεινή δίνη της οδύνης". Όχι ΟΛΟΙ. Όχι ακόμη. Πολλοί εξ υμών δεν την έχουν ακραγγίξει κι ας το νομίζουν. Δεν τη διανοούνται καν. Είναι γι' αυτούς genre. Λογοτεχνικόν. Λογοπαικτικόν. Τους εύχομαι να μην τους τύχει. Ειλικρινά.
Σεσίλ

Ανώνυμος είπε...

Να διευκρινίσω τον όρο "μούγκα" : Οι κατά μία έννοια υπερόπτες άνθρωποι έχουν μία συμπεριφορά "των λίγων λέξεων". Αυτοί νομίζουν ότι το κάνουν επειδή είναι "ανώτεροι" από τους υπόλοιπους. Αυτοί είναι μέρος της "φτηνής" και χαμηλών αξιών, κοινωνίας που περιγράφεται στο post. Κατά τη γνώμη μου, αυτού του είδους η "υψηλή" ή η εις βάθος επικοινωνία συμβαίνει μόνο μεταξύ ανθρώπων που είναι χρόνια μαζί π.χ. (ζευγάρια, φίλοι, παιδιά-γονείς κτλ.) Και όχι μεταξύ των αφ'υψηλού παρατηρητών... Φυσικά το σχόλιο δεν έχει καμία προσωπική αιχμή σε κανένα και πολύ περισσότερο στον οικοδεσπότη του blog. Είμαι και εγώ φλύαρος αρκετές φορές και επικοινωνώ με πολλούς και διάφορους τρόπους. Στα blogs επικοινωνώ με κείμενα...Συγνώμη αν ήμουν δυσνόητος, συγνώμη αν η άποψή μου είναι λάθος.
Νίκος, Άνω Κυψέλη

George-Icaros Babassakis είπε...

@Νίκο: ΟΚ, Φίλε Νικ. Κανένα πρόβλημα τώρα, ήσουν σαφής. Τα λέμε.