Ο καλύτερος τρόπος, φίλοι μου καλοί, για να γιορτάζεις επετείους είναι να ακούς καλή μουσική, να πίνεις ένα ποτήρι (έλεγε ο θρυλικός Νίκος Λώρας «Η συμβουλή μου ύστερα από τόσα χρόνια μπάρμαν είναι να πίνετε πάντα ένα λιγότερο»), να θυμάσαι ότι ποτέ δεν ξεχνάς τους φίλους σου, και, εάν το μπορείς, να συνθέτεις ένα ποίημα. Ιδού!
Καλοί Άνθρωποι
Καλός άνθρωπος ο κύριος Κώστας,
Ο ταβερνιάρης μου,
Που εδώ και έξι χρόνια τα βράδια με φιλεύει με το χαμόγελο στα χείλη
Και τα πρωινά με χαιρετάει με δυνατή φωνή,
«Έλα, Ίκαρε!»
Καθώς με το λάστιχο στο χέρι
Πλένει με φροντίδα άδολη τα πλακάκια
στο αίθριο της ταβέρνας «Οι Μουριές»
Στην Πλατεία Παπαδιαμάντη
Την ώρα που εγώ βγαίνω για την πρωινή εφημερίδα μου
Για τα άφιλτρα τσιγάρα μου
Για το ψωμί, το ψαρονέφρι, και τα οπωροκηπευτικά μου
Κάτω από έναν ουρανό που είναι και πάλι προστατευτικός.
Άνθρωπος καλός,
Μ’ όλες τις καταλαλιές πυγμαίων και στριφνών,
Ο μέγας συγγραφέας Λουί Φερντινάν Σελίν
Που λάτρευε
Των κοριτσιών τα σφριγηλά κορμιά
Μα και τον γάτο του
Ονόματι Μεντόν, αν δεν με γελάει
Η διάτρητη απ’ το ουίσκι μνήμη μου,
Που μας δώρισε,
Ο Σελίν όχι ο Μεντόν,
Το Ταξίδι στην Άκρη της Νύχτας
Κι άλλα δέκα αριστουργήματα από κείνα
Που δίνουνε γροθιές λυτρωτικές
Στο υπογάστριο της Τέχνης.
Καλός άνθρωπος ο George Safford Parker,
Ο καλόγουστος τηλεγραφητής
Που το 1888, μόλις ετών είκοσι πέντε,
Ίδρυσε την εταιρεία που άλλαξε
Τον τρόπο μας να γράφουμε
Και μ’ έχει κάνει κατά πολύ φτωχότερο
Απ’ ό,τι ήμουν και θα είμαι
Με το ν’ αγοράζω όπου βρεθώ κι όπου σταθώ
Ωραίους στυλογράφους
Για να τους δωρίζω
Σε ανθρώπους ωραίους.
Άνθρωπος καλός ο θείος μου ο Γιώργος
Ο Μαυραγάνης Γεώργιος,
Αντιστράτηγος Πεζικού
Και κάποτε διατελέσας διοικητής του Τρίτου Σώματος Στρατού,
Που μου δώρισε τον πρώτο μου Parker
Σαν τέλειωνα το δημοτικό κι έμπαινα στο γυμνάσιο
Πριν από τριάμισι και βάλε δεκαετίες
Για να γράψω τα πρώτα μου
Βλάσφημα και βρόμικα ποιήματα
Τρελαμένος από τον έρωτα
Για μια κοπέλα με πράσινα μάτια
Και για έναν ποιητή
Που άκουγε στο όνομα Allen Ginsberg
Και τον ανακάλυψα τυχαία σ’ ένα αλησμόνητο
Βιβλιοπωλείο στο Βόλο.
Καλός άνθρωπος ο Ernest ‘Papa’ Hemingway
Που έλεγε ανενδοίαστα
Πίνοντας τη δέκατη ένατη μπίρα του
Και το έβδομο ουίσκι του
Στο Ritz, στο Παρίσι,
Που καθώς λέει η ιστορία,
Ο ίδιος, αψηφώντας τις άνωθεν διαταγές,
Έσπευσε οδηγώντας ένα τζιπ ατίθασο
Ν’ απελευθερώσει απ’ τους ναζί
Στις 25 Αυγούστου του 1944,
Ότι καλό είναι ό,τι μας κάνει καλό,
Έλεγε ο ‘Papa’ καθώς έλεγα
Κι ύστερα γελούσε και συνέχιζε να γράφει
Ακόμα μια σελίδα
Από τον Αποχαιρετισμό στα Όπλα.
Κι ας έφυγε, όπως έφυγε,
Μ’ εκείνη τη γαμημένη καραμπίνα.
Άνθρωπος καλός, πολύ καλός,
Η αδελφή μου η Ελένη
Που τόσες νύχτες μεθυσμένες
Φρόντισε σώος και αβλαβής
Και καθώς λένε οι φήμες
Μ’ ένα ασυναίσθητο ηδύ χαμόγελο
Στο κονάκι μου να φτάσω
Και να ονειρευτώ
Γέφυρες διαφανείς να χάνονται ανάμεσα
Σε ουρανό και θάλασσα,
Πεταλούδες χρυσογάλαζες να χορεύουν
Γύρω από την Ωραία Ερωμένη μου
Άνθη κόκκινα να σκεπάζουν
Ωσάν του Christo έργο
Όλα τα Πολεμικά Μουσεία και τα Κοινοβούλια
Του κόσμου τούτου όλου.
Καλός άνθρωπος ο Νίκος Καρούζος
Ο ποιητής που με τη φιλία του με τίμησε
Και τόσο εύστοχα με χαρακτήρισε
Πάνε κοντά είκοσι χρόνια τώρα
«Ποιητή ενός Αγχο-οράματος»
Και με είχε για συμπότη του
Και συνομιλητή του
Τις νύχτες που περιπλανιόμασταν
Από της ποίησης την περιπέτεια
Στην περιπέτεια της ποίησης.
Άνθρωπος καλός η Δήμητρα στον «Μύλο»
Που πάντα με καλοδέχεται
Και με ευγένεια απαράμιλλη
Ξέρει να μου σερβίρει
Ακόμα και το εικοστό
Σχεδόν ολέθριο
Μα και τόσο λυτρωτικό,
Για όσους τσακίζουν
Κόκαλα και πνεύμα και ψυχή
Θητεύοντας στης ποίησης την απαίτηση
Διάκονοι της Τρέλας
Και νομοθέτες άοπλοι,
Ουίσκι.
Καλός άνθρωπος ο Shane McGowan
Που μας έχει κάνει
Βράδια και βράδια
Να τραγουδάμε φάλτσα και βραχνά
(Μα με καρδιά,
Με τι καρδιά!)
Το ‘Dirty Old Town’
Ο Όλεθρος, ο Νέστωρ και εγώ
Σε μπάρες της συμφοράς
Σε σπίτια της αλληλεγγύης
Σε οδούς ονείρων.
Άνθρωπος καλός
Ο ειρημένος Νέστωρ
Ποιητής και πότης
Λάτρης της αληθινής ζωής
Και ακέραιος φίλος
Πάντα κομψός, πάντα δανδής
Με το αλκοολικό του βλέμμα
Να λάμπει από χαρά
Κάθε που ανακαλύπτει
Ένα άδικα λησμονημένο αριστούργημα
Και όχι δεν λέει ποτέ
Για μια βραδιά ευφρόσυνης αφροσύνης.
Καλός άνθρωπος
Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι ο ποιητής
Που στις 29 Οκτωβρίου του 1955
Παντρεύτηκε την Μπάρμπαρα Φράι
Καλός άνθρωπος ο κύριος Κώστας,
Ο ταβερνιάρης μου,
Που εδώ και έξι χρόνια τα βράδια με φιλεύει με το χαμόγελο στα χείλη
Και τα πρωινά με χαιρετάει με δυνατή φωνή,
«Έλα, Ίκαρε!»
Καθώς με το λάστιχο στο χέρι
Πλένει με φροντίδα άδολη τα πλακάκια
στο αίθριο της ταβέρνας «Οι Μουριές»
Στην Πλατεία Παπαδιαμάντη
Την ώρα που εγώ βγαίνω για την πρωινή εφημερίδα μου
Για τα άφιλτρα τσιγάρα μου
Για το ψωμί, το ψαρονέφρι, και τα οπωροκηπευτικά μου
Κάτω από έναν ουρανό που είναι και πάλι προστατευτικός.
Άνθρωπος καλός,
Μ’ όλες τις καταλαλιές πυγμαίων και στριφνών,
Ο μέγας συγγραφέας Λουί Φερντινάν Σελίν
Που λάτρευε
Των κοριτσιών τα σφριγηλά κορμιά
Μα και τον γάτο του
Ονόματι Μεντόν, αν δεν με γελάει
Η διάτρητη απ’ το ουίσκι μνήμη μου,
Που μας δώρισε,
Ο Σελίν όχι ο Μεντόν,
Το Ταξίδι στην Άκρη της Νύχτας
Κι άλλα δέκα αριστουργήματα από κείνα
Που δίνουνε γροθιές λυτρωτικές
Στο υπογάστριο της Τέχνης.
Καλός άνθρωπος ο George Safford Parker,
Ο καλόγουστος τηλεγραφητής
Που το 1888, μόλις ετών είκοσι πέντε,
Ίδρυσε την εταιρεία που άλλαξε
Τον τρόπο μας να γράφουμε
Και μ’ έχει κάνει κατά πολύ φτωχότερο
Απ’ ό,τι ήμουν και θα είμαι
Με το ν’ αγοράζω όπου βρεθώ κι όπου σταθώ
Ωραίους στυλογράφους
Για να τους δωρίζω
Σε ανθρώπους ωραίους.
Άνθρωπος καλός ο θείος μου ο Γιώργος
Ο Μαυραγάνης Γεώργιος,
Αντιστράτηγος Πεζικού
Και κάποτε διατελέσας διοικητής του Τρίτου Σώματος Στρατού,
Που μου δώρισε τον πρώτο μου Parker
Σαν τέλειωνα το δημοτικό κι έμπαινα στο γυμνάσιο
Πριν από τριάμισι και βάλε δεκαετίες
Για να γράψω τα πρώτα μου
Βλάσφημα και βρόμικα ποιήματα
Τρελαμένος από τον έρωτα
Για μια κοπέλα με πράσινα μάτια
Και για έναν ποιητή
Που άκουγε στο όνομα Allen Ginsberg
Και τον ανακάλυψα τυχαία σ’ ένα αλησμόνητο
Βιβλιοπωλείο στο Βόλο.
Καλός άνθρωπος ο Ernest ‘Papa’ Hemingway
Που έλεγε ανενδοίαστα
Πίνοντας τη δέκατη ένατη μπίρα του
Και το έβδομο ουίσκι του
Στο Ritz, στο Παρίσι,
Που καθώς λέει η ιστορία,
Ο ίδιος, αψηφώντας τις άνωθεν διαταγές,
Έσπευσε οδηγώντας ένα τζιπ ατίθασο
Ν’ απελευθερώσει απ’ τους ναζί
Στις 25 Αυγούστου του 1944,
Ότι καλό είναι ό,τι μας κάνει καλό,
Έλεγε ο ‘Papa’ καθώς έλεγα
Κι ύστερα γελούσε και συνέχιζε να γράφει
Ακόμα μια σελίδα
Από τον Αποχαιρετισμό στα Όπλα.
Κι ας έφυγε, όπως έφυγε,
Μ’ εκείνη τη γαμημένη καραμπίνα.
Άνθρωπος καλός, πολύ καλός,
Η αδελφή μου η Ελένη
Που τόσες νύχτες μεθυσμένες
Φρόντισε σώος και αβλαβής
Και καθώς λένε οι φήμες
Μ’ ένα ασυναίσθητο ηδύ χαμόγελο
Στο κονάκι μου να φτάσω
Και να ονειρευτώ
Γέφυρες διαφανείς να χάνονται ανάμεσα
Σε ουρανό και θάλασσα,
Πεταλούδες χρυσογάλαζες να χορεύουν
Γύρω από την Ωραία Ερωμένη μου
Άνθη κόκκινα να σκεπάζουν
Ωσάν του Christo έργο
Όλα τα Πολεμικά Μουσεία και τα Κοινοβούλια
Του κόσμου τούτου όλου.
Καλός άνθρωπος ο Νίκος Καρούζος
Ο ποιητής που με τη φιλία του με τίμησε
Και τόσο εύστοχα με χαρακτήρισε
Πάνε κοντά είκοσι χρόνια τώρα
«Ποιητή ενός Αγχο-οράματος»
Και με είχε για συμπότη του
Και συνομιλητή του
Τις νύχτες που περιπλανιόμασταν
Από της ποίησης την περιπέτεια
Στην περιπέτεια της ποίησης.
Άνθρωπος καλός η Δήμητρα στον «Μύλο»
Που πάντα με καλοδέχεται
Και με ευγένεια απαράμιλλη
Ξέρει να μου σερβίρει
Ακόμα και το εικοστό
Σχεδόν ολέθριο
Μα και τόσο λυτρωτικό,
Για όσους τσακίζουν
Κόκαλα και πνεύμα και ψυχή
Θητεύοντας στης ποίησης την απαίτηση
Διάκονοι της Τρέλας
Και νομοθέτες άοπλοι,
Ουίσκι.
Καλός άνθρωπος ο Shane McGowan
Που μας έχει κάνει
Βράδια και βράδια
Να τραγουδάμε φάλτσα και βραχνά
(Μα με καρδιά,
Με τι καρδιά!)
Το ‘Dirty Old Town’
Ο Όλεθρος, ο Νέστωρ και εγώ
Σε μπάρες της συμφοράς
Σε σπίτια της αλληλεγγύης
Σε οδούς ονείρων.
Άνθρωπος καλός
Ο ειρημένος Νέστωρ
Ποιητής και πότης
Λάτρης της αληθινής ζωής
Και ακέραιος φίλος
Πάντα κομψός, πάντα δανδής
Με το αλκοολικό του βλέμμα
Να λάμπει από χαρά
Κάθε που ανακαλύπτει
Ένα άδικα λησμονημένο αριστούργημα
Και όχι δεν λέει ποτέ
Για μια βραδιά ευφρόσυνης αφροσύνης.
Καλός άνθρωπος
Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι ο ποιητής
Που στις 29 Οκτωβρίου του 1955
Παντρεύτηκε την Μπάρμπαρα Φράι
Που ως τότε δεν την είχε δει στα μάτια του
Και που του είχε γράψει ότι
Κανένας δεν την παντρεύεται
Γιατί της έλειπαν δυο σπόνδυλοι αυχενικοί
Και ήταν δύσμορφη.
Άνθρωπος καλός
Η Ελεάννα Μαρτίνου
Που στήνει
Όπως δεκαετίες πριν
Εκείνος ο ποιητής
Ένα
Εικονοστάσιο Ανωνύμων Αγίων
Αλλά όχι με λέξεις
Μα με
Κάρβουνα Μελάνια Τελάρα και Χαρτιά
Για να μας υπενθυμίσει και πάλι
Ότι κυλάει αδυσώπητα ο χρόνος
Και ότι
Ο Άνθρωπος είναι η Απάντηση
Όποια κι αν είναι η Ερώτηση.
Άνθρωποι καλοί
Οι καλοί άνθρωποι
Που μας άλλαξαν τα φώτα και τη ρότα
Που μας έκαναν παρίες
Που μας έβγαλαν απ’ το χρήμα
Και μας έβαλαν στο χρόνο
Που μας έκαναν ένυλο ποίημα
Και μας σκόρπισαν
Στους τέσσερις ανέμους
Για να γίνουμε πιο ανθρώπινοι ακόμα
Για να γίνουμε οι δωρητές ψυχής που γίναμε
Και να μπορούμε έτσι ν’ αγαπάμε
Τα πιο όμορφα κορίτσια
Και να χρωστάμε
Ευγνωμοσύνη αιώνια
Σ’ εκείνους που διαλέξαμε
Να είναι οι πρόγονοί μας.
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Πλατεία Παπαδιαμάντη, 6/ΙΙΙ/2008
Και που του είχε γράψει ότι
Κανένας δεν την παντρεύεται
Γιατί της έλειπαν δυο σπόνδυλοι αυχενικοί
Και ήταν δύσμορφη.
Άνθρωπος καλός
Η Ελεάννα Μαρτίνου
Που στήνει
Όπως δεκαετίες πριν
Εκείνος ο ποιητής
Ένα
Εικονοστάσιο Ανωνύμων Αγίων
Αλλά όχι με λέξεις
Μα με
Κάρβουνα Μελάνια Τελάρα και Χαρτιά
Για να μας υπενθυμίσει και πάλι
Ότι κυλάει αδυσώπητα ο χρόνος
Και ότι
Ο Άνθρωπος είναι η Απάντηση
Όποια κι αν είναι η Ερώτηση.
Άνθρωποι καλοί
Οι καλοί άνθρωποι
Που μας άλλαξαν τα φώτα και τη ρότα
Που μας έκαναν παρίες
Που μας έβγαλαν απ’ το χρήμα
Και μας έβαλαν στο χρόνο
Που μας έκαναν ένυλο ποίημα
Και μας σκόρπισαν
Στους τέσσερις ανέμους
Για να γίνουμε πιο ανθρώπινοι ακόμα
Για να γίνουμε οι δωρητές ψυχής που γίναμε
Και να μπορούμε έτσι ν’ αγαπάμε
Τα πιο όμορφα κορίτσια
Και να χρωστάμε
Ευγνωμοσύνη αιώνια
Σ’ εκείνους που διαλέξαμε
Να είναι οι πρόγονοί μας.
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Πλατεία Παπαδιαμάντη, 6/ΙΙΙ/2008
21 σχόλια:
Μπεμπέρ, μήπως;
@ο/η ανώνυμος: Μπεμπέρ, το δίχως άλλο. Επρόκειτο περί ποιητικής αδείας για να θυμίσω τον τόπο κατοικίας του Σελίν. Άλλωστε, σε όλο το 'Καλοί Άνθρωποι" υπάρχουν κάμποσες τέτοιες διασκεδαστικές... παγίδες.
A text-pretext? Unusual, unprecedented and, above all, undecipherable. A wild guess: EM, 25, born 19.07, 20 something days since first met, artsy, likes Christo, is eagerly lectured on Hemingway and Bukowski, fulfillingly... fresh, firm und flatteringly flattered, ritually photographed hands first, etc. In short: the latest everlasting version of the latest everlasting... love.
@ο/η ανώνυμος: Α μπα, δεν είμαι κάνας Δάντης που, σύμφωνα με τον Μπόρχες, ήγειρε κοτζαμάν "Θεία Κωμωδία" για να παρενθέσει τους στίχους του για την Βεατρίκη. Ταπεινή μου πρόθεση ήταν, με μια αναπάντεχη αφορμή, να μιλήσω κομμάτι εγκωμιαστικό για μερικούς ανθρώπους που ξέρω και συμβαίνει να μου κάνουν καλό, είτε επώνυμοι δημιουργοί είναι είτε ανήκουν στο άμεσο περιβάλλον μου.
Let's see: 180 odd verses against 14230. Far from nell mezzo del cammin. But if one adds Beatrix after Beatrix...
@ο/η ανώνυμος: ... ενδεχομένως το στρίβει στην Ποίηση και άλλοτε υμνεί τα Γαλάζια Άνθη μες στις κάμαρες του Έρωτος και άλλοτε εγκώμιάζει τα Κόκκινα Λουλούδια στα Οδοφράγματα, πράγμα που θαρρεί ότι δεν είναι διόλου αντιφατικό, ενίοτε δε και το θεωρεί απόγειο μιας ηθικοαισθητικής αντίληψης άξιας να ποντάρει κανείς τα λιγοστά του χρόνια σ' αυτήν.
Στο υπόγειο, παρντόν, απόγειο μιας κάποιας ηθικοαισθητικής αντίληψης, τι να γυρεύουμε χρώματα; Γαλάζια, κόκκινα, πράσινα, κίτρινα, όλα τα ίδια. Με τόσες διακοπές του... ρεύματος, άλλωστε... Για τυχόν σκοντάμματα στη ρουλέτα, ας όψεται η ΔΕΗ.
ωραίο το ποίημά σου, ίκαρε!
πολύ διάφανο όμως και να, σε πήραν είδηση! μήπως όμως γιαυτό ακριβώς ποιούμε; για να μας πάρουν είδηση;
μα φυσικά γιαυτό.
Αγαπητέ άλλε ανώνυμε, όχι δεν ποιούμε (ποίηση) γι' αυτό. Ποιούμε (ποίηση) για να πάρουμε είδηση τον εαυτό μας. Τον αληθινό και, γι' αυτό, αληθινά μετέχοντα, ενσυναίσθητο εαυτό μας. Ειδάλλως, δεν ποιούμε, ή ποιούμε ανοησίες. Πολύ φοβούμαι.
Το "ποίηση" σηκώνει εξάλλου πολύ νερό. Ενίοτε (συχνά), συγχέεται με τα "ειδοποίηση", "παραποίηση". "αποποίηση", "εκποίηση", "οίηση", "ωραιοποίηση", πηδηματοποίηση", "εκδικοίηση", τρεχαγύρευε. Πάντως, οσάκις συγχέεται, παύει να είναι ποίηση. Γιατί η ποίηση δεν ειδο-ποιεί, δεν κάτι-ποιεί. Ποιείται. Απλώς.
Υπογράφω, ωστόσο, προς αποφυγήν συγχύσεων.
R. Mutt
@ ανωνυμέισον εν γένει: Εκείνοι συζητούσαν για το τι σημαίνει ποίηση, εκείνος έγραφε ποιήματα. Εκείνοι έπαιζαν με τις λέξεις, εκείνος έπαιζε με τους ανθρώπους. Εκείνοι ήσαν ανθρωπιστές, εκείνος ήταν άνθρωπος. Εκείνοι ομιλούσαν, εκείνος ψαλμωδούσε. Εκείνοι γύρευαν να βρουν ζωή τι είναι, εκείνος ζούσε ήδη. Εκείνοι σοβαρολογούσαν, εκείνος έκανε παιγνίδι. Κι όταν κάποιος τον ντάντευε, εκείνος ψηλά αγνάντευε.
ηρέμησε καλέ! δεν διαφωνούμε εξάλλου κι ας μην παίζουμε με τις λέξεις.
το κουκούτσι παραμένει:το ποίημα είναι καλό.
@ο/η ανώνυμος: Good!
Είναι όμως μόνον αυτό το κουκούτσι; Ή μήπως το κουκούτσι είναι και επίφοβα "πυρηνικό"; Ας σοβαρευτούμε: τα διαβάζει άραγε όλα τούτα το άμεσο περιβάλλον; Τα διαβάζει, όπως θα 'πρεπε, με πραγματική έγνοια; Φιλία; Αγάπη; Χωρίς βολικές παρωπίδες; ΔΙΑΒΑΖΕΙ τα κείμενα στη διαδοχή τους, τις διάφορες εναλλαγές, μεταπτώσεις, υποδηλώσεις τους; Αν τα διαβάζει, αυτό που λέμε "διαβάζω", ας μην θωπεύει, κολακεύει, νταντεύει μόνο. Ας μην υπνώττει. Ας γρηγορεί.
@ο/η ανώνυμος: Γρηγορούν οι φύλακες! Ουδείς υπνώττει στους χαλεπούς καιρούς μας (και εννοώ ουδείς πιστός στη ρήση "Ο Άνθρωπος είναι η Απάντηση, όποια κι αν είναι η Ερώτηση").
λέξεις, λέξεις, λέξεις!
οποία σπατάλη...
@ο/η ανώνυμος: Πάντα σπάταλοι, οι φίλοι μου κι εγώ! Στις λέξεις, στα υλικά αγαθά, στα συναισθήματα, στις συγκινήσεις, στα πάντα! Εξάλλου solo vivimos dos dias!
με προκαλεί ο blogger να παρατηρήσω πως η πολλή σπατάλη λέξεων, συγκινήσεων και λοιπών αγαθών αποξηραίνει την...ψίχα την είπες; έστω, ψίχα!
ποτέ δεν ἐβλαψε (τον καλλιτέχνη)ολίγη εσωστρεφής υγρασία...λέω τώρα εγώ!
Μπάμπης.
@Μπάμπης: Με όλο μου τον σεβασμό στην ιστορία της τέχνης (που μας καλεί να είμεθα εσωστρεφώς υγροί), ας μου επιτραπεί να παραμένω (και να επιμένω) στην τέχνη της ιστορίας και, πάντοτε, υγρώς εξωστρεφής. Ποτέ δεν έβλαψε τον ΑΝΘΡΩΠΟ η εξωστρεφέστατη πληθωρική ΑΓΑΠΗ! Επίσης δεν τον έβλαψε ν' ακούει Dylan, Waits, Cohen, Cave (DIG LAZARUS DIG, and dry bead!)
Τι πας και γυρεύεις, φίλε Μπάμπη. Μια θυμοσοφική συμβουλή: όπου ακούς πολλή ΑΓΑΠΗ, κράτα και μικρό καλάθι. Ή καθόλου καλάθι. Τα παχιά λόγια δεν είναι τίποτε άλλο από λιπαντικό κατά της ξηρότητας. Ούτε καν της αποξήρανσης. Της βαθιάς εγγενούς ξηρότητας.
Διογένης Κ.
πειράζει να την κάνω μ'ελαφρά;
Μπάμπης
Δημοσίευση σχολίου