ΡΑΔΙΟ ΑΜΕΡΙΚΑ

Το έγραψα σήμερα, θα το διαβάσω στο Κανάλι 1, Πειραιάς, 90,4 FM, ελπίζοντας όπως ξέρουν οι απελπισμένοι, πλην εγλεντζέδες και ωραίοι, να ελπίζουν. Το αφιερώνω στον φίλο Στέλιο Ελληνιάδη, γιατί ξέρει καλά την τέχνη να διαφωνεί με ευγένεια, να καβγαδίζει με ευπρέπεια, να ζει με ευφροσύνη. «Δεν μας αρέσουν ούτε οι φακές του πλούσιου, ούτε το χαβιάρι του φτωχού», έγραψε (τόσο προφητικά) ο υπερρεαλιστής και κομμουνιστής Ρενέ Κρεβέλ, ποιητής, εύμορφος, αυτόχειρας.


Αμέρικα, Αμέρικα!

Να μην είναι Αμερική μονάχα του Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι και του Ροβέρτου του αδελφού του οι δολοφόνοι, κι οι φονιάδες του Μαρτίνου Λούθηρου Κινγκ, κι εκείνοι που έστειλαν στον άλλο κόσμο, βάναυσα και προμελετημένα, τον Γκεβάρα, κι οι άλλοι που έριξαν τον μειλίχιο Αλιέντε, πέρα εκεί, στη Χιλή, κι αυτοί, οι ίδιοι κακοποιοί, που σακάτεψαν μακέλεψαν δήωσαν χώρες και λαούς με σκοτεινά ραδιούργα σχέδια, κι όσοι στην εξορία ώθησαν τόσους και τόσους ευαίσθητους συγγραφείς και ποιητές, μάστορες της τέχνης, σαν τον Μπάροουζ και τον Γκίνσμπεργκ και τον Κόρσο, και τον Ερρίκο Μίλερ και τον Παύλο Μπόουλς, ο ένας για να γράψει στο Παρίσι τα αριστουργήματά του, τους «Τροπικούς», ο άλλος για να χωθεί και να χαθεί κάτω από έναν προστατευτικό ουρανό στην Ταγγέρη και να μας προσφέρει «Τσάι στη Σαχάρα».

Να μην είναι Αμερική μονάχα όσοι τσάκισαν της Μέριλιν το κάλλος, κι όσοι τρέλαναν τον Κερουάκ τον Μουσηγέτη, κι όσοι έστειλαν τον Ντάσιελ Χάμετ να σαπίσει σε υγρά κελιά, κι όσοι φρόντισαν να πεθάνει ενδεής ο μέγας Γκράουτσο Μαρξ, κι όσοι δεν έμαθαν ποτέ ποιος ήταν και τι πρόσφερε ο Τζόνι Κασσαβέτης, κι όσοι δεν αναρωτήθηκαν ούτε στιγμή σ’ όλη τους τη ζωή τι έκανε τον Έρνεστ «Πατερούλη» Χέμινγουεϊ να πάρει μια καραμπίνα και να τινάξει το σύμπαν του όλο στον αέρα. Να μην είναι Αμερική μονάχα αυτοί κι οι όμοιοί τους.

Να είναι Αμερική και όσοι ομνύουν στον ποταμό των λέξεων του Ουόλτ Ουίτμαν και στου Νόρμαν Μέιλερ το θυελλώδες γράψιμο, στου Τσάρλι Πάρκερ και στου Τζον Κολτρέιν τα ατίθασα σαξόφωνα, και στου Μπομπ Ντίλαν την ακόπαστη δημιουργικότητα. Να είναι Αμερική κι εκείνοι που εντρυφούν στο έργο το μοναδικά μεγαλοφυές του Τόμας Πίντσον, του Commander, κι εκείνοι που λεπτομερώς γνωρίζουν τα έργα και τις ημέρες του ζεύγους του αχράντου Μπόγκι και Μπακόλ, Χάμφρεϊ και Λορίν.

Να είναι Αμερική και η ιερή μανία του Τζάκσον Πόλοκ ν’ αναμετρηθεί με τον Πικάσο, μανία που τον έκανε ζωγράφο ρηξικέλευθο. Να είναι Αμερική κι η συνοικία η ζεστή που φιλοξένησε τους κυνηγημένους από τους ναζί Ναμπόκοφ Βλαδίμηρο και Ντυσάν Μάρκελλο και Μπρετόν Ανδρέα. Να είναι Αμερική κι αυτός που επινόησε τα φλιπεράκια, κι ο άλλος που σκαρφίστηκε τη συνταγή της κόκα-κόλα, κι ο τρίτος που σχεδίασε το αθάνατο αμάξι Φορντ Μάστανγκ. Να είναι Αμερική ο Ιάκωβος Δανιέλος που μας δώρισε το πιο εύγευστο μπέρμπον, ακόμα και όσοι καταπιάστηκαν να φτιάχνουνε κρασί στην Καλιφόρνια. Και, προπάντων, στο όνομα των παιδικών μας αναμνήσεων, Αμερική να είναι ο Γεώργιος Σάφορντ Πάρκερ, Νοέμβριο γεννημένος του 1937, που εφηύρε τον στυλογράφο που φέρει το όνομά του, και ο συγγραφέας του «Ζορρό», ο Τζόνστον Μακάλι, κι αυτός του «Ταρζάν», ο Έντγκαρ Ράις Μπάροουζ.

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Πλατεία Παπαδιαμάντη, 4/XI/2008