ΕΣΠΡΕΣΟΤΡΑΦΙΚ

Ίκαρε,

Νέστορα,
σου απαντάω (με μπλε γράμματα όπως βλέπεις) σε κάθε σημείο της ηλεκτρονικής επιστολής σου, και σου απαντώ τόσο εν ονόματι των υπέροχων στιγμών που έχει γνωρίσει η φιλία μας όσο και γιατί σε θεωρώ άνθρωπο ξεχωριστό, ακόμα και πολύτιμο (τόσο για μένα όσο και για τους άλλους).

σήμερα με πίκρανες και με στενοχώρησες πολύ! πάρα πολύ! και με είχαν προειδοποιήσει για αυτό αλλά δεν άκουγα!
Φυσικά και ζητώ συγγνώμη για την πίκρα και τη στενοχώρια που σου προκάλεσα. Το ότι σε είχαν προειδοποιήσει (ποιοι άραγε;) και δεν τους άκουγες (ποιους άραγε;) σε τιμά. Κι εγώ, στη ζωή μου, ποτέ δεν έχω ακούσει τέτοιες προειδοποιήσεις, και μάλιστα σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις τέτοιων προειδοποιήσεων έσπευδα να τις κοινοποιήσω στον εκάστοτε φίλο εναντίον του οποίου με προειδοποιούσαν.

κι όλα αυτά έγιναν διότι πολύ απλά για ένα μικρό και ασήμαντο γεγονός δεν δέχτηκες να με ακούσεις -αυτό δεν περίμενα να το κάνεις σε μένα.
Το τι είναι μικρό και ασήμαντο γεγονός αποτελεί από καταβολής κόσμου περίπλοκο ζήτημα και άπειρες συζητήσεις έχουν διεξαχθεί επ' αυτού. Για μένα, όσο κι αν ακούγεται παράξενο και ιδιότροπο, ΔΕΝ είναι μικρό και ασήμαντο ζήτημα το να μου έχουν τάξει ένα μπουκάλι ουίσκι και να μην μου το προσφέρουν. Και δη, να το έχουν τάξει από την προηγούμενη εβδομάδα (μου είχες πει επί λέξει "Ο Κουρμουλής θέλει να βρεθούμε και να πιούμε και να τα πούμε", σου απάντησα με τη γνωστή μου προθυμία "Όποτε θέλετε, κανονίστε το", και συνεννοηθήκαμε να έρθω στην εκπομπή σας, όπου θα βάζατε το ουίσκι, σωστά;)

προπάντων να υψώνεις τον τόνο της φωνής σου, όπως σε έχω δει να κάνεις αμέτρητες φορές όλον αυτόν τον καιρό που σε ξέρω σε τόσους -δικαίως ή αδίκως, χωρίς να υπολογίζεις τον άλλον. έτσι έκανες σήμερα και με πρόσβαλες.
Το ότι υψώνω (ενίοτε) τον τόνο της φωνής μου είναι ένα από τα μεγάλα μου ελαττώματα, και το ξέρω. Είναι κάτι σαν τικ, κληροδοτημένο τόσο από τον στρατιωτικό πατέρα μου όσο και από τον Νίκο Καρούζο. Το "αμέτρητες φορές" είναι ίσως υπερβολή. Το "δικαίως ή αδίκως" είναι σωστό. Το "χωρίς να υπολογίζεις τον άλλον" είναι εν μέρει σωστό, αλλά και εν μέρει λάθος. Υπολογίζω και μάλιστα πολύ όσους λογαριάζω για φίλους μου. Και πιστεύω ότι είμαι συνεπέστατος απέναντί τους. Και λίαν δοτικός. Ενίοτε, και επιμένω στο "ενίοτε", παρεκτρέπομαι (όπως όλος ο κόσμος άλλωστε). Ωστόσο, και στις στιγμές της παρεκτροπής μου υπάρχει πάντα κατιτίς, μια κάποια αφορμή, ένα έστω απειροελάχιστο μόριο δικαίου. Δεν με τσιμπάει μύγα τσε-τσε. Αλλά με διαολίζει κάτι που έχει συμβεί.

λοιπόν, τρία πράγματα :

1. σήμερα με έκανες να αισθανθώ άσχημα που δεν σε υποδέχτηκα όπως θα ήθελες σε αντίθεση με σένα που έφερες δώρα, μουσικές, φαγητά και ποτά.. -προφανώς δεν υπάρχει ανιδιοτέλεια. επίσης, δεν υπάρχει κατανόηση σε έναν φίλο που είχε το δικαίωμα μετά από 16 ώρες δουλειάς να μην το σκεφτεί.. τελικώς με κατάφερες να νιώσω άσχημα και σου πρότεινα να σε κεράσω ένα ποτό και εσύ τα έκανες μαντάρα.
1. Αισθάνθηκα, επίσης, άσχημα ακριβώς γιατί δεν είχα την υποδοχή που μου άρμοζε. Το ότι έφερα δώρα, μουσικές, φαγητά και ποτά το έκανα, και πάντα έτσι κάνω, δίχως να ζητώ ανταλλάγματα. Τη λέξη "ανιδιοτέλεια" όταν τη χρησιμοποιεί κάποιος για μένα πρέπει να πλένει καλά το στόμα του. Κατανόηση υπήρξε, εξ ου και πήρα τα πόδια μου και πήγα στην κάβα, για την οποία έσπευσες ψευδώς να μου πεις ότι ήταν κλειστή, και έφερα το Jameson. Σκέφτηκες άραγε αν είχα κι εγώ εργαστεί 10 και 16 ώρες, αλλά φρόντισα μολοντούτο να είμαι στην ώρα μου με ό,τι εγώ είχα τάξει (ήτοι φαγητό) και κάτι παραπάνω;

2. στο μπαρ δεχόμουν κήρυγμα για τη γενιά που δεν καταλαβαίνει και κοιτάζει την πάρτη της. συνέχιζες να με κάνεις να νιώθω άσχημα. βέβαια τον παρτακισμό καλύτερα να μην το βάλουμε στην κουβέντα γιατί δεν χωράει ηλικίες ούτε γενιές. και ειδικά σε εμάς τους δυο.
2. Το "κήρυγμα" είναι επιεικές και εσφαλμένο. Το αληθές είναι ότι ωρυόμουν και έσκουζα. Γιατί να μη βάλουμε τον "παρτακισμό" στην κουβέντα; Θα ωφεληθούμε και οι δύο αν συζητήσουμε αυτό το, επίσης περίπλοκο και λυπηρό, ζήτημα. Έχει συνιστώσες πολλές και χωράει μια χαρά και σε ηλικίες και σε γενιές. Είναι κοινωνιολογικό θέμα και έχει να κάνει με οικονομικές παραμέτρους, με ζητήματα ανταγωνισμού, με την περιρέουσα σχεδόν ασφυκτική ατμόσφαιρα (που εμείς αυτά δεν τα γνωρίσαμε ακριβώς γιατί ήταν άλλες οι εποχές, πώς να το κάνουμε;)

3. όταν θέλησα να σου δικαιολογηθώ για τη σημερινή κατάσταση στον Κόκκινο, αναφέροντας σου ότι δέχτηκα έμμεσες πιέσεις από ανθρώπους που φοβούνταν την παρουσία σου στο σταθμό, τρελάθηκες.. και δεν άκουγες τον φίλο σου. σαν παλιός αριστερός έβλεπες παντού συνομωσίες από βέκιους, καρτερούς, πανοσιάν κτλ. -παρεμπιπτόντως άσχετα αν η εκπομπή πήγε καλά ή όχι τους ανθρώπους αυτούς τους δικαίωσες διότι και αναφορές έκανες σε ανθρώπους που είναι πληγή στο σταθμό π.χ. καρτερός, και για αριστερούς ενάντια είπες σε αριστερό ραδιόφωνο και ποτήρια έσπασες και τον πετσιμέα να τρέχει έκανες -ξέρεις εμείς θα τα ακούσουμε μετά, δεν νομίζω να έχω φερθεί έτσι ποτέ σε δική σου εκπομπή, ούτε να έχω μιλήσει παραπάνω από τον οικοδεσπότη όπως εσύ σήμερα!
3. Εδώ είναι τα νόστιμα και το ζουμί! Δεν "τρελάθηκα" (είναι γνωστό ότι παραμένω έλλογος και "τετράγωνος" τύπος), έγινα έξαλλος! Θύμωσα. Πάντα θυμώνω όταν με αδικούν, πάντα θυμώνω όταν δεν μου λένε ονόματα και διευθύνσεις, πάντα θυμώνω με τις μισές αποκαλύψεις, πάντα θυμώνω όταν ένα κάποιο πικρό χιούμορ (που συνήθως βοηθάει στο να βελτιωθεί μια άσχημη κατάσταση) αντιμετωπίζεται με politically correct ψευτοσοβαρότητα. Και σιγά τις "συνωμοσίες", Νέστορά μου! Και σιγά που θα τ' ακούσετε εσείς! Ας τα πούνε σ' εμένα, να τους τα πω κι εγώ. Όντως ποτέ δεν έχεις φερθεί έτσι σε δική μου εκπομπή, πάντοτε ήσουν άψογος, και σε τιμώ γι' αυτό. Το αν μίλησα παραπάνω από τους οικοδεσπότες μου ή παρακάτω είναι, ξέρεις, και θέμα ταπεραμέντου. Κάποιοι είναι ενίοτε (πάλι το "ενίοτε") χειμαρρώδεις στο λόγο τους. Θα το βάλουμε κι αυτό στο ζύγι;

αλλά τέλοσπάντων, ξέρεις τι δεν κατάλαβες :

ο κουρμουλής, η καραμολέγκου και όλοι αυτοί οι παραγωγοί που κάνουν καριέρα στον Κόκκινο, όχι σαν εμένα που είμαι περαστικός, δεν πολύ-γούσταραν την πρόταση που τους έκανα να έρθεις και κατανάλωσα πολύ σάλιο για να πείσω για την παρουσία σου.. αυτοί είναι απλοί παραγωγοί. και η αιτία : ο μπαμπασάκης θα παρεκτραπεί, θα μας εκθέσει, θα πει για τα λεφτά που δεν έπαιρνε (όπως και είπες), για το παλιό καθεστώς (όπως και είπες) κτλ κτλ χάρη μου έκαναν και έπεσαν μέσα.. και αν γίνει κάτι αν εναντίον τους.. εγώ πάλι θα τ ακούσω.. επίσης τ ακούω κι από σένα.. που μάλλον δεν ξέρεις να ακούς.. ή μάλλον δεν σεβάστηκες ότι ήρθες καλεσμένος σε εκπομπή μου και έπρεπε να τηρείς τους τύπους ή μάλλον
Το αν ο Κουρμουλής, η Καραμολέγκου, και δεν ξέρω κι εγώ ποιοι άλλοι που "κάνουν καριέρα" δεν "πολυ-γούσταραν" την πρότασή σου να έρθω στην εκπομπή με θλίβει και με θυμώνει, συνάμα. Με θλίβει γιατί με θεωρώ ενδιαφέροντα άνθρωπο, έστω και όταν τα "χώνω", και με θυμώνει γιατί δεν θεωρώ δικαίωμά τους να έχουν αντιρρήσεις στο να είμαι προσκεκλημένος σε μιαν εκπομπή. Εδώ, επίσης, ίσως λίγο τα μπερδεύεις, γιατί, ιδιαίτερα για τον Κουρμουλή, σου θυμίζω ότι αυτός διατύπωσε την επιθυμία του να βρεθούμε. Τέλος, γιατί να γίνει κάτι εναντίον τους; Εγώ είπα ό,τι είπα, όχι ο Νίκος, ή η Θάλεια, ή εσύ. Εγώ και μόνον εγώ. Και κάτι που δεν καταλαβαίνω: κοινοποίησες σε "όλους αυτούς τους παραγωγούς που κάνουν καριέρα στον Κόκκινο" το ότι θα με έχεις καλεσμένο κι αυτοί έκαναν γενική συνέλευση και διά βοής είπαν "Κατάρα στον Μπαμπασάκη"; Και δεν έχετε εκεί δικαίωμα να καλείτε όποιον θέλετε, πρέπει να προτείνετε καλεσμένους και να περάσει από έγκριση η πρόταση; Και κάτι ακόμα: σου θυμίζω ότι και μαζί έχουμε "παρεκτραπεί" παρέα, και έγινε έξαλλο το "Ναυάγιο", και χιουμορίζαμε μετά τραγουδώντας το λαϊκό σουξέ "Don't Drink!", έτσι δεν είναι; Επέτρεψα ποτέ σε κανέναν να γουστάρει ή να μην πολυγουστάρει την παρουσία σου σε κάποια εκπομπή μου; Ή να σχολιάσει την προσωπικότητά σου; Ή να πει ότι παρεκτρέπεσαι;

να σεβαστείς ότι σε ένα μπαρ δεν φωνάζουν σε ένα κύριο.. είναι χοντράδα
Σ' αυτό έχεις ομολογουμένως απόλυτο δίκιο! Με μια μικρή ένσταση μονάχα: αν δεν φωνάζουμε καμιά φορά σε κάνα μπαρ μεταμεσονύχτιο πού, ρε γαμώτο, μπορούμε να φωνάζουμε καμιά φορά;

ή μάλλον

όταν στο μπαρ δουλεύει η κολλητή των παραπάνω παραγωγών απομακρύνονται για να μιλήσουν αλλά εσύ εκεί -άλλη χοντράδα..

και είμαι σίγουρος ότι μετά με εξέθεσες και στην κοπέλα αλλά δεν πειράζει γιατί οι παραπάνω είχαν δίκιο.. οι παραπάνω δεν έχουν κάτι προσωπικό εναντίον σου -όπως αμέσως σκέφτηκες και έκανες και παραλληλισμούς με τη δική μου περίπτωση επειδή δουλεύω σε δεξιά εφημερίδα- αλλά επειδή θέλουν να διασφαλίσουν την πορεία τους στο σταθμό και να μην έχουν κανένα πρόβλημα.. θεμιτό έτσι? αλλά εσύ το χαβά σου!
Δεν σε εξέθεσα. Αφού οι παραπάνω έχουν δίκιο, κάλλιστα μπορείς να τακιμιάσεις μαζί τους και να ξεκόψεις από τόοοοοοσο "επικίνδυνους" τύπους σαν τον Μπαμπασάκη, τον Πολιορκητή του Κόκκινου, τον Παρανοϊκό που βλέπει παντού συνωμοσίες, τον Ιδιοτελή που προσφέρει δολίως δώρα για να πάρει ανταλλάγματα, τον Παλιό Αριστερό που άλλο δεν κάνει από το να διαβάλλει την Υπέροχη Αριστερά μας. Το εάν έχουν οι παραπάνω κάτι εναντίον μου ή όχι, δεν το ξέρω. Αν έχουν, και όποιος έχει, μπορούν κάλλιστα να μου το πουν σαν άνθρωποι κι όχι σαν ράδιο-αρβύλα. Όσο για την πορεία τους στον σταθμό και τη διασφάλισή της, δεν πιστεύω ότι αποτελώ καμιά φοβερή και τρομερή απειλή. Ούτως ή άλλως, πάντως, καμία πορεία δεν είναι δίχως προβλήματα. Το ζήτημα είναι πώς τα αντιμετωπίζει κανείς. Για την ιστορία, σου θυμίζω ότι είμαι από κείνους που δίνουν ευκαιρίες, και όταν βλέπουν ότι οι ευκαιρίες αυτές δεν λαμβάνονται υπόψη αποχωρούν και πάνε γι' άλλα. Και στον "Κόκκινο" έδωσα παραπάνω από όσες ευκαιρίες θα έδινα αλλού, μιας και δεν τον είδα σαν "δουλεία" αλλά σαν φιλία, και έδωσα πολλά και με την ψυχή μου όλη εκεί, συνεπώς δικαιούμαι να αισθάνομαι πικρία αλλά και να την εκφράζω, ακόμα και μέσα από τον ίδιο τον "Κόκκινο". Και ο "Κόκκινος" δεν απειλείται από μένα, αλίμονο, από έναν ποιητή που, σύμφωνοι, παρεκτρέπεται, αλλά από την ίδια την νοοτροπία μιας πεπαλαιωμένης Αριστεράς που χάνει το όποιο χιούμορ διαθέτει όταν της ασκείται κριτική.

τέλοσπάντων, τελειώνοντας γυρνώ στην αρχή : με έχεις πικράνει και θα σκεφτώ πολύ αν θα σου ξαναμιλήσω, στο λέω ειλικρινά, διότι βλέπω πόσο εύκολα γαμάς μια σχέση, πολυ εύκολα φίλε!
Λυπάμαι που σε πίκρανα, και ζητώ συγγνώμη και πάλι. Το αν θα μου ξαναμιλήσεις ή όχι είναι δικό σου ζήτημα. Οι φιλίες δεν επικυρώνονται με υπογραφές σε συμβόλαια ούτε και είναι πενταετή πλάνα (ουουουπς!, ελπίζω να μην εκληφθεί κι αυτό το "πενταετή πλάνα" ως αντιαριστερή αιχμή!). Το ότι "γαμάω εύκολα μια σχέση" είναι λίαν εσφαλμένο, και με πικραίνεις με τη σειρά σου που το λες. Καμία σχέση δεν έχω "γαμήσει" εύκολα ή δύσκολα, και το να εκλαμβάνεται ένα κήρυγμα σε υψηλούς τόνους και ένα ξέσπασμα θυμού που δεν είχε αποκλειστικώς εσένα ως αποδέκτη, αλλά ουσιαστικά ήταν προϊόν παλιών πληγών, σαν "γαμήσι" μιας σχέσης μας, και δη της δικής μας, με πικραίνει και με λυπεί.

adios
Never Say Goodbye
Nestor
Icaros

ΥΓ1. Μια μικρή συμβουλή, όχι τόσο από έναν μεγαλύτερο όσο από έναν πιο πεπειραμένο σε ζητήματα ανθρωπίνων σχέσεων: πρόσεχε λίγο περισσότερο τις φιλίες και τις συμμαχίες σου. Και μην ξεμπροστιάζεις τους συνεργάτες σου. Όσο είσαι συνεργάτης με τον Νίκο, δεν χρειάζεται να τον "δίνεις" (και τον "έδωσες" όταν μου έγραψες για τις αντιρρήσεις του να παραστώ στην εκπομπή σας).
ΥΓ2. Θα δημοσιοποιήσω, εν ευθέτω χρόνω, και αυτά τα λόγια μου, και ας πάμε στα... δικαστήρια (σκάω στα γέλια μόνο που το σκέφτομαι!), και θα τα δημοσιοποιήσω γιατί φρονώ ότι δεν έχουν να κάνουν με προσωπικό θέμα αλλά γιατί θίγουν γενικότερα ζητήματα, ιδίως αυτό που με απασχολεί από την εφηβεία μου, δηλαδή τους τρόπους ζωής και έκφρασης.