Το παρακάτω ακούστηκε σήμερα, μεσημέρι παρά κάτι, στο Κανάλι 1, Πειραιάς, 90,4 FM. Παρά την ραθυμία των ημερών, εργαζόμαστε παραλλήλως πυρετωδώς για την προετοιμασία της εκπομπής-μαμούθ «Radio Propaganda – Η Φωνή της Λαϊκής Ελίτ», που θα μεταδίδεται κάθε Παρασκευή, έντεκα το πρωί με δύο το μεσημέρι, από το Κανάλι 1.
Προβλήματα Μετακίνησης
Απεργία, σύστριγκλο στους δρόμους, τίτλοι εφημερίδων που θυμίζουν Κραχ ίσως και ποτοαπαγόρευση, άρα ως άνθρωποι σώφρονες και νουνεχείς, το κορίτσι μου κι εγώ, κηρύξαμε τριήμερο λούφας. Περίπατοι απανωτοί με ρυθμούς μαροκινά νωχελικούς, καφέδες αρωματικοί, μετά σ’ ένα κατάστημα αερομοντελισμού όπου αποκτήσαμε παλιά αεροπλανάκια από φελιζόλ, εξαφανισμένα εδώ και δεκαετίες, καθώς και ένα συναρμολογούμενο βομβαρδιστικό, προορισμένο να ενσωματωθεί σε εικαστικό έργο, συν κοζάκους πολεμιστές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Εν συνεχεία, εγκλεισμός στο σπίτι, μια περιδιάβαση στο σύμπαν του Τζακ Κέρουακ και του «On the Road», ξεκοκαλίζοντας παλιές εκδόσεις, μία πρόσφατη, την επετειακή για τα πενήντα χρόνια αυτού του εμβληματικού μυθιστορήματος, όπου παραδίδεται το αυθεντικό κείμενο, δίχως τις διορθώσεις, με τα κανονικά ονόματα Κέρουακ και Κάσαντι, και όχι Σαλ Πάρανταϊς και Ντην Μόριαρτι, ακριβώς όπως συνέθεσε το έργο ο συγγραφέας χρησιμοποιώντας τον περιλάλητο, δικής του επινοήσεως ρολό για να ρέει η γραφή~ έπειτα, το ρίχνουμε στο μαγείρεμα, ενώ παραλλήλως, ως, είπαμε, σώφρονες και νουνεχείς άνθρωποι ακούμε τον Alfred Brendel να παίζει στο πιάνο του Beethoven, ενώ στο φτωχικό κονάκι μου απλώνεται η θαυμάσια μυρωδιά του μαριναρισμένου αγριογούρουνου. Τέσσερα μπουκάλια κόκκινο γαλλικό κρασί είναι παραταγμένα σαν ευπειθείς δραγόνοι στον πάγκο της κουζίνας και περιμένουν να βρέξουν τα διψασμένα μας λαρύγγια. Ανάβω σιγαρέτο άφιλτρο, βεβαίως, με τον νεοαποκτηθέντα Zippo μου που φέρει έναν άσσο μπαστούνι, ενώ το κορίτσι μου τρώει ένα τραγανιστό ξινόμηλο και ενώ, επίσης, έχουμε πλέον λησμονήσει, και θα εξακολουθήσουμε να λησμονούμε όλο το τριήμερο, ονόματα πολιτικών ηγετών, καθώς περιμένουμε να φιλέψουμε υψηλόβαθμα στελέχη του Συνεργείου «Η Λαϊκή Ελίτ» που θα πλαισιώσουν την εκπομπή Radio Propaganda. Δεν μας λείπει το γάργαρο γέλιο, τα απανωτά αστεία, οι πλούσιες συζητήσεις σχετικά με το νόημα της σύγχρονης τέχνης, τη θαυμαστή αντοχή καλλιτεχνών όπως η Λουίζ Μπουρζουά, την κυκλοφορία από χθες του Tell Tale Signs, του Bob Dylan, το όγδοο πακέτο της σειράς των bootlegs του Τροβαδούρου. Είναι ωραίο ενίοτε να κάνεις τέτοιες ντρίπλες, τέτοιες τρίλιες μες στη γενικευμένη κακοφωνία, να ξεγελάς το πνεύμα των καιρών, και να επιχειρείς ανακουφιστικά σλάλομ στο ναρκοπέδιο της μονοτονίας. Κάτι ξέρουμε κι εμείς, που δεν κάνουμε απολύτως τίποτε άλλο. Ω, ναι, η ζωή καμιά φορά είναι όμορφη και εύκολη. Ω, ναι, στο χέρι μας είναι καμιά φορά να κάνουμε πράξη τον στίχο του Νίκου Καρούζου «ομορφαίνω τη μοίρα».
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Πλατεία Παπαδιαμάντη, 08/10/08
Προβλήματα Μετακίνησης
Απεργία, σύστριγκλο στους δρόμους, τίτλοι εφημερίδων που θυμίζουν Κραχ ίσως και ποτοαπαγόρευση, άρα ως άνθρωποι σώφρονες και νουνεχείς, το κορίτσι μου κι εγώ, κηρύξαμε τριήμερο λούφας. Περίπατοι απανωτοί με ρυθμούς μαροκινά νωχελικούς, καφέδες αρωματικοί, μετά σ’ ένα κατάστημα αερομοντελισμού όπου αποκτήσαμε παλιά αεροπλανάκια από φελιζόλ, εξαφανισμένα εδώ και δεκαετίες, καθώς και ένα συναρμολογούμενο βομβαρδιστικό, προορισμένο να ενσωματωθεί σε εικαστικό έργο, συν κοζάκους πολεμιστές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Εν συνεχεία, εγκλεισμός στο σπίτι, μια περιδιάβαση στο σύμπαν του Τζακ Κέρουακ και του «On the Road», ξεκοκαλίζοντας παλιές εκδόσεις, μία πρόσφατη, την επετειακή για τα πενήντα χρόνια αυτού του εμβληματικού μυθιστορήματος, όπου παραδίδεται το αυθεντικό κείμενο, δίχως τις διορθώσεις, με τα κανονικά ονόματα Κέρουακ και Κάσαντι, και όχι Σαλ Πάρανταϊς και Ντην Μόριαρτι, ακριβώς όπως συνέθεσε το έργο ο συγγραφέας χρησιμοποιώντας τον περιλάλητο, δικής του επινοήσεως ρολό για να ρέει η γραφή~ έπειτα, το ρίχνουμε στο μαγείρεμα, ενώ παραλλήλως, ως, είπαμε, σώφρονες και νουνεχείς άνθρωποι ακούμε τον Alfred Brendel να παίζει στο πιάνο του Beethoven, ενώ στο φτωχικό κονάκι μου απλώνεται η θαυμάσια μυρωδιά του μαριναρισμένου αγριογούρουνου. Τέσσερα μπουκάλια κόκκινο γαλλικό κρασί είναι παραταγμένα σαν ευπειθείς δραγόνοι στον πάγκο της κουζίνας και περιμένουν να βρέξουν τα διψασμένα μας λαρύγγια. Ανάβω σιγαρέτο άφιλτρο, βεβαίως, με τον νεοαποκτηθέντα Zippo μου που φέρει έναν άσσο μπαστούνι, ενώ το κορίτσι μου τρώει ένα τραγανιστό ξινόμηλο και ενώ, επίσης, έχουμε πλέον λησμονήσει, και θα εξακολουθήσουμε να λησμονούμε όλο το τριήμερο, ονόματα πολιτικών ηγετών, καθώς περιμένουμε να φιλέψουμε υψηλόβαθμα στελέχη του Συνεργείου «Η Λαϊκή Ελίτ» που θα πλαισιώσουν την εκπομπή Radio Propaganda. Δεν μας λείπει το γάργαρο γέλιο, τα απανωτά αστεία, οι πλούσιες συζητήσεις σχετικά με το νόημα της σύγχρονης τέχνης, τη θαυμαστή αντοχή καλλιτεχνών όπως η Λουίζ Μπουρζουά, την κυκλοφορία από χθες του Tell Tale Signs, του Bob Dylan, το όγδοο πακέτο της σειράς των bootlegs του Τροβαδούρου. Είναι ωραίο ενίοτε να κάνεις τέτοιες ντρίπλες, τέτοιες τρίλιες μες στη γενικευμένη κακοφωνία, να ξεγελάς το πνεύμα των καιρών, και να επιχειρείς ανακουφιστικά σλάλομ στο ναρκοπέδιο της μονοτονίας. Κάτι ξέρουμε κι εμείς, που δεν κάνουμε απολύτως τίποτε άλλο. Ω, ναι, η ζωή καμιά φορά είναι όμορφη και εύκολη. Ω, ναι, στο χέρι μας είναι καμιά φορά να κάνουμε πράξη τον στίχο του Νίκου Καρούζου «ομορφαίνω τη μοίρα».
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Πλατεία Παπαδιαμάντη, 08/10/08
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου