ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ

Το παρακάτωθι διαβάστηκε σήμερα, στο Κανάλι 1, Πειραιάς, 90,4 FM, στις 12 παρά πέντε. Επίσης στους 90,4 FM, κάθε Παρασκευή, από τις 11 το πρωί έως τις 2 το μεσημέρι η εκπομπή-μαμούθ «Ράδιο Προπαγάνδα – Η Φωνή της Λαϊκής Ελίτ», με τον Γιώργο-Ίκαρο Μπαμπασάκη και το Συνεργείο του. Μουσική του κόσμου αύριο, από την Αφρική του Ali Farka Toure και των Amadou & Mariam στην Ουρουγουάη των Bajofondo, από την Ιρλανδία των Pogues στη Γαλλία των Karpatt, από τον Καναδά του Gordon Lightfoot στην Πορτογαλία των Madredeus, από την Αγγλία των Dexy’s Midnight Runners στη Λιθουανία του Leonidas Sikarenko και στο κέλτικο rap των Manau.. Κι ακόμα, κινηματογράφος από τον Νέστορα Πουλάκο, προτάσεις για κλασική μουσική από την Έλενα Κονιαράκη, σκάκι από τον Μαρκήσιο ντε Σαχ, σχόλιο για τα παιδιά από την Ελένη Μπαμπασάκη, εικαστικά από την Ελεάννα Μαρτίνου. Επίσης, προτάσεις για βιβλία από τη Χριστίνα Δρούζα και το ένθετο «Θα Λέω Ό,τι Θέλω», το γευσιγνωστικό ραδιοτετράδιο «Καβουρμάς» από τον Βασίλη Χατζηιακώβου, και σε ρόλο αθλητικολόγου ο διευθυντής μας, ο Γιάννης Τριάντης! ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΙΤΕ!!!

Υπερβαρέων Βαρών ή Βαρέα και Ανθυγιεινά

Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής σήμερα, 16 Οκτωβρίου, και, συνάμα, ημέρα γεννήσεως του Όσκαρ Ουάιλντ. Ο οποίος Ουάιλντ, ο εστέτ ποιητής της ζωής, θα έφριττε εάν μάθαινε ότι το 50% των Ελλήνων ανδρών και το 30% των Ελλήνων γυναικών, είναι παχύσαρκοι, και ότι το αυτό ισχύει για το 20% των ελληνόπουλων. Η παχυσαρκία δεν είναι μονάχα ανθυγιεινή, δεν είναι μονάχα άκομψη, είναι και δηλωτική ενός τρόπου ζωής, ενός τρόπου οργάνωσης του υπάρχειν, ενός τρόπου δεξίωσης του θαύματος να ξυπνάς, να βλέπεις τον ουρανό, ν’ ακούς τα τραγούδια των πουλιών και το θρόισμα των φύλλων, ν’ αγγίζεις τους αγαπημένους σου, ν’ απολαμβάνεις τη μυρωδιά της κανέλλας, να γεύεσαι ένα ευωδιαστό ξινόμηλο. Τρόπου αρνητικής δεξίωσης~ ίσως και βλάσφημης. Με εξαιρέσεις ελάχιστες, λίαν ελάχιστες, η παχυσαρκία δεν έχει να κάνει με την απόλαυση, αλλά με την άρνηση της απόλαυσης. Δεν έχει να κάνει με την αγάπη προς τα εδέσματα, αλλά με την βουλιμική άρση μιας τέτοιας αγάπης. Δεν έχει να κάνει με μια συμποσιακή ευεξία και συνεύρεση με φίλους αλλά με την κατάργηση της επικοινωνίας, με έναν ψυχικό εγκλεισμό, με μιαν απομονωτική τάση προς την κατάθλιψη. Κι ακόμα, δυστυχώς, η παχυσαρκία δηλοί ροπή κατά της σκέψης, της φιλοσοφίας, της ποίησης.
«Ας γίνουμε οι ποιητές της ζωής μας, και κυρίως στην παραμικρή λεπτομέρεια, ακόμα και στην πιο κοινότοπη», έλεγε ο Νίτσε στη Χαρούμενη Γνώση, μια προτροπή για την οποία θα διαδήλωνε με όλο του το είναι ο Όσκαρ Ουάιλντ. Και το να εκλαμβάνουμε τη διατροφή ως μία από τις καλές τέχνες, να μετατρέπουμε μιαν ανάγκη σε αρετή μιας ποιητικής, σημαίνει να γινόμαστε ολοένα και πιο ανθρώπινοι, ολοένα και πιο στοχαστικοί, ολοένα και πιο νοσταλγικοί, γιατί ο άνθρωπος είναι το ον του χρόνου, το ον που έχει μνήμη και πορεύεται διά της μνήμης, και όπως λέγει ο Γιάννης Ευσταθιάδης «το ρήμα ‘τρώγω’ έχει σχέση και με τον χρόνο», καθώς επίσης και «τρώμε για να θυμηθούμε».
Ας εκληφθεί, λοιπόν, ως μικρή συμβολή μου στην Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής, το να σας συστήσω δύο βιβλία σχετικά με την απόλαυση της γεύσης και τη σχέση της εστίασης με την ποίηση και τη φιλοσοφία. Το ένα: Η κοιλιά των φιλοσόφων/Κριτική του Διαιτητικού Λόγου, γραμμένο από τον ευφυή στοχαστή Michel Onfray (μτφρ. Θεοδώρα Καραβατζή & Δέσποινα Γεράση, εκδ. Εξάντας), όπου εξετάζονται, με οξυδέρκεια και χιούμορ, οι διατροφικές συνήθειες προσωπικοτήτων όπως ο Διογένης, ο Ρουσό, ο Καντ, ο Μαρινέτι, ο Σαρτρ, και επιχειρείται η απαρχή μιας «διαιτηθικής». Το δεύτερο: Απίκιος Άπαντα, γραμμένο από τον λεπταίσθητο ποιητή και συγγραφέα Γιάννη Ευσταθιάδη (εκδ. Μελάνι), όπου στεγάζονται πολύτιμα κείμενα ενός «ευτυχισμένου μνήμονα της γαστρονομικής ευωχίας».
Ας κλείσω με ένα απόσπασμα του Ευσταθιάδη: «Η γευστική απόλαυση είναι ισοδύναμη με την απόλαυση της ακοής, την οπτική ηδονή για πρόσωπα ή τοπία και την ανατριχίλα της ερωτικής αφής».

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Πλατεία Παπαδιαμάντη, 16/10/2008