Για τον Κώστα Καβανόζη

Διαβάζοντας Ένα Βιβλίο

δεινό λες ρέμα, σφοδρό

Να σώζει λέξεις
Εικόνες να σώζει
Μαζί, σώζοντας λέξεις
Εικόνες σώζοντας
ΝΑΝ ΣΩΖΕΙ ΥΠΑΡΞΗ
Ναι,
Ύπαρξη να λυτρώνει
Να σμιλεύει άλγος
Να υφαίνει πένθος
«Βάθος και Βένθος»
Ως έλεγεν ο άλλος
Ο Λάγιος
«Βάθος και Βένθος»
«Κίρκη» η γκάιντα
«Ξελιγωμένη» η λάμια τ’ ουρανού»
Να κατεβαίνει
«Με δίχως κάσα»
Οι σφαγμένες
Κι «αχόρευτες»
Κι άγριο χιούμορ
Ανήμερο
Να θεριεύει
Γλώσσας λυτρωτής
Θυμησιάρης
Ο Καβανόζης
Λέξεων λυγμών
Μνήμων
Σαν τα Αρχεία
Τα Εικαστικά
Του Christian Boltanski
Σαν του James Joyce
Του Finnegan την Αγρυπνία
Την Ολονυχτία
Να βαστάει μια ζωή
Σαν του Bela Tarr
Την επίμονη dignity
Την επίπονη αξιοπρέπεια
Όταν τοίχους γέρικους
Σαν πρόσωπα κινηματογραφεί
Και πάλι μετά πρόσωπα
Σαν τοίχους ν’ απαθανατίζει
Στης σελιλόζης το ευάλωτο
«Παλαιστής που παλεύει
Το
Ατιθάσευτο»
Και
«Δαμαστής που δαμάζει
Το
Απειθάρχητο»
Ο Συγγραφέας Καβανόζης
Ο Ποιητής
Της Γλώσσας
Το Ατιθάσευτο
Της Μνήμης
Το Απειθάρχητο
«Ανεχόρταγο» το λέει
Ορθά Πικρά
Το χώμα
Και
«στυγνό»
Καθώς η θάλασσα «πανδέγμων»
Καθώς «πανδαμάτωρ» ο χρόνος
Να, τα ύδατα
«Ακάθεκτα»
Τα κάνει κι ακάθεκτα
Τα λέει
Ο Καβανόζης
Και τον λυγμό
«βαθύρριζο»
Η κόρη
Η δίκαια δραπέτισσα
Να βρίσκει πεταλούδα
Κρυφτό να παίξει
Μαζί της
Με τα στήθια της
Τ’ αγίνωτα
Με το άνηβό της
Το
Κορμί
Σεντούκι
Πολύτιμο
Με τιμαλφή
Τούτο το βιβλίο
Δεν μπορώ
(Άραγε γιατί;)
Μυθιστόρημα
Ναν το πω
Όχι,
Βιβλίο Βίβλο
Το λέω
Σεντούκι με τιμαλφή
Της Γλώσσας
Της Θύμησης
Τα τιμαλφή
ΜΙΛΗΣΕ, ΜΝΗΜΗ
Λες και είπε ο ποιητής
Και πράγματι
Του δόθηκε
Η Μνήμη
Και μίλησε
Το
Είπε
Ο
Ποιητής
Νίκος Καρούζος
Μπορεί
Δικαιούται
Κι ας το πει
Ο Κώστας Καβανόζης
«Ευχαριστώ
Την
Ελληνική
Γλώσσα»

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Πλατεία Παπαδιαμάντη, Μάρτιος 2010