ΡΑΔΙΟΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ

Το παρακάτω μεταδόθηκε χτες, 29 Απριλίου 2008, από το Κανάλι 1, Πειραιάς, 90,4 FM. Υπάρχουν ακόμη τρόποι να δεξιωνόμαστε την Ομορφιά, να απολαμβάνουμε το Θάλπος, να φιλεύουμε την Ποίηση, να γυρίζουμε με περιφρόνηση την πλάτη στο χθαμαλό και το χυδαίο. Υπάρχουν ακόμη τρόποι να αντιστρέφουμε του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι την συνταρακτική φράση, λίγο προτού αυτοκτονήσει, «Η βάρκα του Έρωτα συντρίφτηκε στις ξέρες της καθημερινής ζωής». Υπάρχουν ακόμη τρόποι ν’ αποφεύγουμε το γλυκανάλατο τουρλού και να ποντάρουμε στη λυτρωτική έξαψη και στο εξημμένο πάθος. Υπάρχουν ακόμη τρόποι να γαληνεύουμε γλυκά στα διαλείμματα της παραφοράς.

Σχολική Έκθεση: Πώς Πέρασα το Πάσχα

Πέρασα το Πάσχα, εδώ στην Αθήνα, στην Αθήνα μου, στην λατρευτή Πλατεία Παπαδιαμάντη, χαζεύοντας από το μπαλκόνι μου μιαν αγέρωχη λεμονιά κι ένα περήφανο πεύκο, ενώ αφουγκραζόμουν το θρόισμα των φύλλων, και σιγόπινα το κεχριμπαρένιο θαυμάσιο κρασί που μου δώρισε ο καλός μου φίλος Γιώργος Δουατζής. Γεμίζοντας την κάμαρά μου με κεριά και άνθη ευωδιαστά. Κυκλοφορώντας με δέος ηδύ στις σελίδες του κυρ-Νίκου, του μεγάλου ποιητή και συγγραφέα και ζωγράφου Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη που μπόρεσε να συνδυάσει έναν ακραίο μοντερνισμό, αντλημένο από τον Τζέιμς Τζόις, με μια κατανυκτική προσήλωση στα πολύτιμα κείμενα της «Φιλοκαλίας» και του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.

Πέρασα το Πάσχα, πασχίζοντας να πείσω τον εαυτό μου ότι εάν υπάρχει κάποια ουράνια δικαιοσύνη, τότε οι μακαρίτες φίλοι μου Ηλίας Λάγιος, Χρήστος Βακαλόπουλος, Κώστας Γεωργίου, Μάριος Μαρκίδης, Μελίνα Καρακώστα, και τόσοι άλλοι, θα έχουν συγχωρεθεί και για το πιο απειροελάχιστο κρίμα τους, και τέτοια ήσαν τα όποια κρίματά τους: απειροελάχιστα, και θα βλέπουν τις αγαπημένες τους ταινίες, του Μπέργκμαν, του Χάουαρντ Χωκς και του Γκοντάρ~ θα διαβάζουν τα λατρεμένα τους βιβλία του Ρέιμοντ Τσάντλερ, της Πατρίσια Χάισμιθ, και του Τόμας Μαν~ θα ακούνε τις εκλεκτές τους μουζικούλες των Kinks, του Μάρκου Βαμβακάρη, του Γκούσταφ Μάλερ, του Βασίλη Τσιτσάνη, και του Αγίου Ιωάννη Κολτρέιν, εκεί πάνω, κάπου στους λειμώνες τ’ ουρανού.

Πέρασα το Πάσχα μου με την αίθρια σκέψη ότι τα «Σχόλια του Τρίτου» του Μάνου Χατζιδάκι ήταν η πιο πολύτιμη πολιτισμική πολιτική παρέμβαση στη χώρα μας από την Μεταπολίτευση και δώθε. Κι ακόμα, με τη σκέψη ότι η ομορφιά της ποίησης και η ποίηση της ομορφιάς είναι οι πιο κραταιές άμυνές μας, το δικό μας θρυλικό Ρούπελ, απέναντι στην επέλαση των νέων σιδερόφρακτων στρατιών που σήμερα απαρτίζονται από νεοβαρβάρους που κραδαίνουν πάμπολλα άλλοθι για τα μεγάλα στυγερά εγκλήματά τους. Και το μεγαλύτερο έγκλημα, σήμερα, είναι η βάναυση επίθεση κατά της λογικής και η εξίσου βάναυση, και συστηματικότατη, παρακαλώ, καταρράκωση της ιστορικής αλήθειας, αλλά και της αίσθησης της ιστορίας. Έχουμε φτάσει, δυστυχώς, στο αποτρόπαιο σημείο να θεωρείσαι επαναστάτης ή εξεγερμένος ή και σκανδαλώδης αν πεις ότι δύο συν δύο ίσον τέσσερα, ή ότι δεν φταίνε σε τίποτα ο Μπαρούχ Σπινόζα, ο Ιμμάνουελ Καντ και ο Γκέοργκ Φρίντριχ Χέγκελ για το Άουσβιτς και τα γκούλαγκ.

Πέρασα το Πάσχα μαγειρεύοντας και δεξιωνόμενος φίλους, σκεπτόμενος ξανά ότι το θησαυροφυλάκιό μου δεν είναι παρά η ατζέντα μου με τα ονόματα και τα τηλέφωνα των θαυμάσιων φίλων μου. Αισιοδοξώντας πέρασα το Πάσχα μου, κάνοντας, καθώς λέγαμε και πριν από χρόνια, ωραία σχέδια για το παρελθόν, έχοντας κατά νου του Νίκου Καρούζου τη φράση «Σιγά μωρέ παλιόκοσμε που θα κάτσω να προγραμματίσω». Κι ακόμα, επιτρέποντας στον εαυτό μου μερικούς λυτρωτικούς παλιμπαιδισμούς, όπως το να δω το «Ελ Σιντ» με τον σχωρεμένο Τσάρλτον Ήστον και την λαμπερή Σοφία Λώρεν και να ακούσω εξακολουθητικά το αγέραστο σάουντρακ από την αγέραστη ταινία της αγέραστης εφηβείας μας «Jesus Christ Superstar». Να ’μαστε όσο γίνεται καλά, φίλες και φίλοι, ακροατές και ακροάτριες του Καναλιού μας!