Ladies & Gents, αυτό μεταδόθηκε προχθές! Αύριο, θα ανεβάσω το χθεσινό! Τα πάντα ρει, έλεγεν ο Ηράκλειτος. Τα πάντα free, ο Μπορχοκύρης!
Απρίλης, ο Μήνας ο Γλυκός
Μολονότι του T. S. Eliot τυγχάνω θαυμαστής, λάτρης δε της «Έρημης Γης» όπως του άρεζε την κατά Σεφέρη «Έρημη Χώρα» ο ποιητής Ηλίας Λάγιος να αποκαλεί, ποτέ μου δεν κατάφερα να χουχουλιάσω με τον στίχο, έναν από τους πλέον περιλάλητους στην ιστορία της ποίησης, «Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός». «April is the cruelest month» μάλιστα, ήτοι «Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρότατος».
Για μένα, ίσως και για όλους όσοι μεγάλωσαν μες στη γαλάζια αιθρία, ο Απρίλης είναι ο μήνας ο γλυκός, ο μήνας ο ονειροφόρος, ο μήνας ο ανθηρός. Είναι ο μήνας του θάλπους, τότε που τα ενύπνια είναι γεμάτα ευωδιές, τότε που σκιρτούν μελωδικά οι καρδιές, τότε που λες ότι οι πεταλούδες είναι ποιήματα που χορεύουν, τότε που μέσα από το τσιμέντο της μεγαλούπολης μπορείς να διακρίνεις έργα του Χουάν Μιρό, τότε που αφήνεις στο ράφι τον Σεφέρη και βάζεις στο πικάπ τον εαρινό δανδή Μπράιαν Φέρι.
Τον Απρίλιο, το ξενύχτικο μπαρ, όπως και το εωθινό καφενείο, γίνεται το μοντέρνο τέμενος, καθώς έλεγε ο ποιητής Νίκος Καρούζος. Τον Απρίλιο μ’ αρέσει να σκέφτομαι ότι ακόμα και η πιο φτωχική κάμαρα γίνεται κήπος ολάνθιστος, ότι σε κάθε κορμί μανιάζει και λυσσά του Έρωτος η ορμή, ότι μπορείς ν’ αγγίξεις την ψίχα της ψυχής, ότι κολυμπάς χαμογελώντας αμέριμνα στον ωκεανό της ζωής.
Κάθε Απρίλιο με στοιχειώνει ευπρόσδεκτα η έξοχη παροιμία του έξοχου υπερρεαλιστή ποιητή Ρενέ Κρεβέλ, «Δεν μας αρέσουν ούτε οι φακές του πλούσιου ούτε το χαβιάρι του φτωχού. Κάθε Απρίλιο γιορτάζω τα γενέθλιά μου, όπως τα γιόρταζαν και οι αγαπημένοι Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ και Βλαντιμίρ Λένιν, δίχως να πενθώ για το πέρασμα του χρόνου, αλλά ανανεώνοντας ξανά, ίσως κάπως απερίσκεπτα, την ροπή μου προς τις ευφρόσυνες αφροσύνες.
Ναι, είναι, ναι, ας είναι, ο Απρίλης ο μήνας ο γλυκός, κι ας απλώνει το άρωμα μιας έστω πρόσκαιρης αισιοδοξίας μες στο τρεχαλητό της καθημερινότητάς μας!
Απρίλης, ο Μήνας ο Γλυκός
Μολονότι του T. S. Eliot τυγχάνω θαυμαστής, λάτρης δε της «Έρημης Γης» όπως του άρεζε την κατά Σεφέρη «Έρημη Χώρα» ο ποιητής Ηλίας Λάγιος να αποκαλεί, ποτέ μου δεν κατάφερα να χουχουλιάσω με τον στίχο, έναν από τους πλέον περιλάλητους στην ιστορία της ποίησης, «Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός». «April is the cruelest month» μάλιστα, ήτοι «Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρότατος».
Για μένα, ίσως και για όλους όσοι μεγάλωσαν μες στη γαλάζια αιθρία, ο Απρίλης είναι ο μήνας ο γλυκός, ο μήνας ο ονειροφόρος, ο μήνας ο ανθηρός. Είναι ο μήνας του θάλπους, τότε που τα ενύπνια είναι γεμάτα ευωδιές, τότε που σκιρτούν μελωδικά οι καρδιές, τότε που λες ότι οι πεταλούδες είναι ποιήματα που χορεύουν, τότε που μέσα από το τσιμέντο της μεγαλούπολης μπορείς να διακρίνεις έργα του Χουάν Μιρό, τότε που αφήνεις στο ράφι τον Σεφέρη και βάζεις στο πικάπ τον εαρινό δανδή Μπράιαν Φέρι.
Τον Απρίλιο, το ξενύχτικο μπαρ, όπως και το εωθινό καφενείο, γίνεται το μοντέρνο τέμενος, καθώς έλεγε ο ποιητής Νίκος Καρούζος. Τον Απρίλιο μ’ αρέσει να σκέφτομαι ότι ακόμα και η πιο φτωχική κάμαρα γίνεται κήπος ολάνθιστος, ότι σε κάθε κορμί μανιάζει και λυσσά του Έρωτος η ορμή, ότι μπορείς ν’ αγγίξεις την ψίχα της ψυχής, ότι κολυμπάς χαμογελώντας αμέριμνα στον ωκεανό της ζωής.
Κάθε Απρίλιο με στοιχειώνει ευπρόσδεκτα η έξοχη παροιμία του έξοχου υπερρεαλιστή ποιητή Ρενέ Κρεβέλ, «Δεν μας αρέσουν ούτε οι φακές του πλούσιου ούτε το χαβιάρι του φτωχού. Κάθε Απρίλιο γιορτάζω τα γενέθλιά μου, όπως τα γιόρταζαν και οι αγαπημένοι Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ και Βλαντιμίρ Λένιν, δίχως να πενθώ για το πέρασμα του χρόνου, αλλά ανανεώνοντας ξανά, ίσως κάπως απερίσκεπτα, την ροπή μου προς τις ευφρόσυνες αφροσύνες.
Ναι, είναι, ναι, ας είναι, ο Απρίλης ο μήνας ο γλυκός, κι ας απλώνει το άρωμα μιας έστω πρόσκαιρης αισιοδοξίας μες στο τρεχαλητό της καθημερινότητάς μας!
4 σχόλια:
Ζήτω ο Απρίλης! Αρχίζει το ταξίδι. Και η ζωή αρχίζει.
(ωχ πάλι με το namedropping...)
δεν έχεις όμως καταλάβει γιάτι ο Απρίλης είναι ο σκληρότερος μήνας. Δεν έχει να κάνει εαν ο Έλιοτ γεννήθηκε να κάνει βόρεια. Έχει ότι όλη αυτή η άνοιξη συμβαίνει μέσα σε πολύ βαθύ προσωπικό πόνο, και αυτό είναι το πιο σκληρό από το ζεστό καλοκαίρι ή το ψυχρό χειμώνα, ή και το μελαγχολικό φθινόπωρο. Ο Απρίλης είναι σκληρός, ο σκληροτερος μήνας γι αυτού που το νιώθουν έτσι.
@ανώνυμος: Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε!
Δημοσίευση σχολίου