Rothko, Ι
ουδέ ποτε κλέος εσθλόν απόλλυται
ουδ’ όνομ’ αυτού
Όλο
το
Μαύρο
το
Βαθυκόκκινο
όλο
Το κίτρινο
της νικοτίνης
σε δείκτη και μέσο
Σε πύκνωση και συμπαγές
παλλόμενα ωστόσο
το χρώμα να το ωθεί
Μέτωπο αρραγές
Αυτός
και η μποτίλια του
η εωθινή
(στο τέλος)
Γραμμή απώθησης του αίσχους
μιας ποταπής
καταναγκαστικής
από παντού επιβαλλόμενης
χαράς
ευζωίας
ευφροσύνης
Όχι!
Όλα στο κόκκινο
Όλα στο μαύρο
Όλα στο κόκκινο
Όλα στο μαύρο
Δεν μπορούμε πια
Ύστερα
Απ’ το του Άουσβιτς
Αδιανόητο
Ύστερα από το Μανιτάρι
Απ’ το Arbeit macht frei
Να μην κάνουμε
Το χρώμα
Ωρυγή
Τριγμό
Λυγμό
Όρυγμα
Ρήγμα
Το χρώμα
Κραυγή
Το χρώμα
Να κυλάει
Όλο
Όλο
Να
Κυλάει
Όλο
Το
Βαθυκόκκινο
Όλο
Το βαθύ
Κόκκινο
Σχεδόν
Μαύρο
Στον
Καμβά
Τον
Δικό του
Τον
Καμβά
Το
Δικό του
Αίμα
Είκοσι
Πέντε
Φεβρουαρίου
Χίλια
Εννιακόσια
Εβδομήντα
Παγερή μέρα
Τετάρτη
Όλο
Το
Κόκκινο
Σ’ όλο
Το
Μαύρο
Ρόθκο
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Πλατεία Παπαδιαμάντη, 16/ΧΙ/2009
2 σχόλια:
Σ'έχω πάρει στο κατόπι, καλά κάνω. Λέει ο Σ.Ροζάνης, στον "Αδιανόητο Θάνατο" αναφερόμενος (στο κεφ."Το ανέφικτο της τέχνης, ερμηνευτική προσέγγιση σε μια θέση του Τheodor Adorno"-σελ.76- )στην τέχνη εντός των στρ.συγκέντρωσης, ακολουθώντας τον Αdorno, " Η μόνη ελευθερία των εγκλείστων είναι η ελευθερία μιάς ζωώδους κραυγής".Πριν, στην σελ.71 μας έχει ορίσει με τον έξοχα δογματικό του τρόπο "Η τέχνη δεν είναι ποτέ συνώνυμη με τον θάνατο. Είναι συνώνυμη με έναν αισθητικοποιημένο θάνατο ο οποίος είναι η αποκάλυψη του υπερβασιακού, μιας πραγματικότητας πέραν της πραγματικότητας, μιας φυσικής υπερφυσιακής κατάστασης την οποία το άτομο βιώνει μέσω της τέχνης.." Αν υποθέσουμε πως και εμείς ως έγκλειστοι στον ολοκληρωτικό γραφειο-καπιταλισμό,και μάλιστα σε μια τρισαθλιότατη υποεκδοχή του- θελήσουμε να ριγήσουμε τον πόνο μας, πώς/με τι/που/ θα το κάνουμε; λές..ύστερα..δεν μπορούμε να μην το κάνουμε. Συμφωνώ απερίφραστα. ΔΕΝ μπορούμε να μην το κάνουμε. 'Ολοι..και πρώτα οι εργάτες, συγχωρήστε τον κομμουνιστη. Κανένα περιθώριο πια να μήν αισθητικοποιήσουμε την θανατοζωή μας για να λάμψει η Ζωή και ο Θάνατος.
@tzabakos67: Σωστός, Γιοχάννες!
Δημοσίευση σχολίου