Πώς Να Σωπάσω

[Το σημερινό μου Ραδιοχρονογράφημα, στο Κανάλι 1, 90,4 FM και www.kanaliena.gr στις 12 παρά δέκα, όπως πάντα].

Πώς Να Σωπάσω Μέσα Μου

Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου. Ποίηση του Κώστα Κινδύνη. Μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου. Ερμηνεύει, συγκλονιστικά όπως πάντα, ο Νίκος Ξυλούρης.

«Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου; Ο ουρανός δικός μου η θάλασσα στα μέτρα μου/ Πώς να με κάνουν να τον δω τον ήλιο μ’ άλλα μάτια;/ Στα ηλιοσκαλοπάτια/ Μ’ έμαθε η μάνα μου να ζω/ Στου βούρκου μέσα τα νερά/ ποια γλώσσα μου μιλάνε;/ αυτοί που μου ζητάνε να χαμηλώσω τα φτερά».

Τρεις δεκαετίες, κι ο Νίκος Ξυλούρης είναι, θαρρείς, αδιάλειπτα παρών. Ξέρουμε ακόμη να πενθούμε, σημαίνει ξέρουμε ακόμη το θάνατο να καταργούμε. Το είπε και ο Μέγας Ουαλός, ο Ντύλαν Τόμας: «And Death shall have no dominion/ Κι ο θάνατος δεν θα ’χει πια εξουσία». Χρόνια τώρα, με μπροστάρη τον Χρήστο Βακαλόπουλο, λέμε κι εμείς: «Δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη». Ή, σε άλλη εκδοχή: «Δεν θα πεθάνουμε ποτέ, πριν ζήσουμε για πάντα».
Στον ραδιοθάλαμο, στο Κανάλι 1, επιμηκύναμε και πάλι τα δευτερόλεπτα, ταξιδέψαμε μέσα στο χρόνο, όχι σαν νοσταλγοί, αλλά σαν άνθρωποι του απολύτου παρόντος, ως έλεγε και ο Νίκος Καρούζος, ο ποιητής. Τιμήσαμε τον Νίκο Ξυλούρη, νιώθοντας ότι πράγματι δεν έλειψε ποτέ, αυτό είναι το ίδιον των Γιγάντων, ότι δεν λείπουν από δω, είναι σιμά, κοντά μας είναι, να μας παρηγορούν, να μας συντροφεύουνε στους δανεικούς καημούς μας, που λέει κι ο Δημήτρης ο Κοσμίδης.
Εδώ, στο Κανάλι 1, να μη νιώθω ότι εργαζόμαστε αλλά ότι τελετουργούμε. Οι επιλογές των ασμάτων να γίνονται, από τον Φώτη Μπατσίλα, εκλεκτό καλεσμένο, και από μένα, με κεφάτη ευλάβεια, με ευλαβικό κέφι, ενώ σιωπηλός σαν να χορεύει ένα βαρύ ζεϊμπέκικο ακάθιστο, ο Θόδωρος Βασιλείου, είναι κοντά μας και ζεσταίνει την ατμόσφαιρα. Ο Δημήτρης Παπαδάκης, θαυμάσιος, όπως όλοι άλλωστε (γεια σας Φάνη και Αδριάνα, και Μορφή Μορφέση και Κατερίνα Τριφυλάρα, και Φώτη και Κώστα!), θαυμάσιος, λοιπόν, στην κονσόλα του ήχου, να είναι ένας μαέστρος μάστορας των κουμπιών των μαγικών.
Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου; Γιατί είναι ομορφιά να διαβάζεις τα ποιήματα του Σωτήρη Κακίση, κι ύστερα να βάζεις στο πικάπ, εδώ στο Κανάλι 1, βινύλια με Σαπφώ μελοποιημένη, και μετά Τάκη Καρναβά, κι ύστερα πάλι να διαβάζεις, κείμενα του Γιάννη Τσαρούχη, γεννημένου στον Πειραιά, στα 1910, έναν αιώνα πριν, και κατόπιν να παίζεις Γιάννη Χρήστου, το έργο του πάνω στην ποίηση του T. S. Eliot, με τον Φώτη, και τον Θοδωρή, και την Ελεάννα, ναι, είναι ομορφιά, με σύνεση και με τρέλα, με λογισμό και μ’ όνειρο, να καταργείς ό,τι αξίζει να καταργηθεί, και να ανοίγεσαι στην Ποίηση, στη Μουσική, στο Θάμβος και στο Θαύμα!

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης (08/02/2010)