Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2008

ΦΙΛΙΑ



Όπως χρόνια τώρα λέμε, ΤΟ ΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΜΕΘΑ ΝΗΦΑΛΙΟΙ & ΝΟΥΝΕΧΕΙΣ! Να έχουμε ΚΑΡΔΙΑ ΑΠΟ ΦΛΟΓΑ και ΜΥΑΛΟ ΑΠΟ ΠΑΓΟ! Να ομνύουμε στη ΣΥΝΕΣΗ & στην ΚΑΥΤΗ ΜΟΝΟΓΑΜΊΑ!!!

ΥΓ. Φίλε, ΔΕΝ μου χρωστάς καμία φιάλη Jameson!!!

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ικαρε με απογοητεύσεις.
Τσιγάρο με φίλτρο βλέπω στο χέρι σου. Είπαμε να είμαστε νουνεχείς, αλλά όχι κι έτσι!

George-Icaros Babassakis είπε...

@Ανώνυμος/η: Ω, φίλε/η, αν προσέξετε καλύτερα τη φωτό, θα δείτε ότι ΔΕΝ είναι αναμμένο! (Πάντως, η αλήθεια είναι ότι ενίοτε καπνίζω κάτι τράκες έμφιλτρα, και η ακόμα πιο ΟΔΥΝΗΡΗ αλήθεια είναι ότι το κόβω κιόλας -- για κάνα τεταρτάκι!) Καλό Δεκαπενταύγουστο!

George-Icaros Babassakis είπε...

@ανώνυμος/η: Κια τι πάει να πει "με απογοητεύσεις"; Με απογοητεύεις (ω, θεοί!), με απογοήτευσες (ήμαρτον!), ή [θα] με απογοητεύσεις (σόρυ, από τώρα!);

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ, Γιώργο-Ίκαρε Μπαμπασάκη ότι το παν είναι η νηφαλιότητα και η σύνεση. Δυστυχώς όμως οι εν λόγω αρετές απουσιάζουν παντελώς από τις απαντήσεις σου προς την Μαρία Λάγιου και τους υπολοίπους επωνύμους ή ανωνύμους επισκέπτες του ιστολογίου σου. (Προτρέπω τους ανίδεους για την κόντρα να ανατρέξουν στα σχόλια της ανάρτησης της Τετάρτης, 16 Ιουλίου, με τίτλο ΠΕΡ ΥΦΟΥΣ [sic], και της Δευτέρας, 11 Αυγούστου, με τίτλο ΑΙΖΑΚ ΧΕΙΖ [sic], και να μας πουν λόγου χάρη, πόσο συνάδουν με το ευγενές ύφος του Λάγιου κάτι "ανδρίλες", "μαγάρισα", κ.τ.ο.). Μαγαρίζονται άραγε οι δέσποινες των λογισμών; Άντε να σπιλώνονται. Φευ, ο Λάγιος που θα μπορούσε να μας πει αν αυτή η μίξη είναι σόλοικη ή όχι, μας άφησε χρόνους. Έχω όμως την εντύπωση πως θα μας κοιτά από το πουθενά με "θείαν αταραξία".
ΑΝΩΝΥΜΟΣ, εκ πεποιθήσεως

George-Icaros Babassakis είπε...

@ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ ΚΙ ΑΝΩΝΥΜΟΥΣ: Σπεύδω στο Κανάλι 1, 90,4 FM, για την (πρωινή μεθυσμένη τύφλα) εκπομπή μου, και θα απαντήσω όταν ξεμεθύσω (ουπς! όταν επιστρέψω από τις εργασίες μου). Φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

sic[k]...of this mess.

Ανώνυμος είπε...

Ανεπίληπτα επήρε το μαχαίρι
ο Ατζεσιβάνο. Κ' ήτανε η ψυχή του
την ώρα εκείνη ολάσπρο περιστέρι.
Κι όπως κυλά από τα άδυτα του αδύτου
των ουρανών, μες στη νυχτιά ένα αστέρι,
ή, ως πέφτει ανθός μηλιάς με πράο αγέρι,
έτσι από τα στήθη πέταξε η πνοή
του.


Χαμένοι τέτοιοι θάνατοι δεν πάνε.
Γιατί μονάχα εκείνοι που αγαπάνε
τη ζωή στη μυστική της πρώτη αξία,
μπορούν και να θερίσουνε μονάχοι
της ύπαρξής τους το μεγάλο αστάχυ,
που γέρνει πια με θείαν αταραξία.



Υ.Γ. Μπράβο εκ πεποιθήσεως ΑΝΩΝΥΜΕ

Ανώνυμος είπε...

Φίλοι, συγγνώμη, ξέχασα να υπογράψω τό προηγούμενο σχόλιο. Μη προς κακοφανισμόν του οικοδεσπότου μας.

Μ. Γαβριηλίδης.

Ανώνυμος είπε...

Μάγκες, τι σόι διάλογος είναι αυτός με σχόλια σκόρπια εδώ και εκεί; Ποιος ήρξατο πρώτος χειρών αδίκων; Έχει κανείς την ευγενή καλοσύνη να μας εκθέσει εν συντομία γιατί τρώγεστε; Ο φουκαράς ο Λάγιος τι φταίει; Την έχει κάνει προ πολλού. Απορώ που ακόμα δεν καταλάγιασαν τα πάθη.

Αργυρώ Χιόνη, φοιτήτρια Φιλοσοφικής

Ίων είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Ίκαρε όταν ξεμπερδέψεις μ' αυτά στείλε έναν αναλυτικό λογαριασμό στο δύο:

ioannis.pap at gmail.com

at ως @ για να μη μας τρελάνουν τα spam, γέροντα.

Γιάννης Π.