Ο Άιζακ Λη Χέιζ, πασίγνωστος από τον Shaft, αλλά πέραν τούτου μέγας συνθέτης, ενορχηστρωτής και προπαγανδιστής της Μεγάλης Μαύρης Μουσικής, πήγε με τους πολλούς. Άλλη μία απώλεια ενός ακόμα τελειοθήρα, απ’ αυτούς που τραγούδησαν με κομψό πάθος τον Έρωτα, που μας δώρισαν διηνεκή διαμάντια διακονώντας τη Μούσα και τη Μουσική. Αύριο, Τρίτη 12 Αυγούστου, στο Κανάλι 1, Πειραιάς, 90,4 FM, από τις δέκα το πρωί και έως το μεσημέρι, η εκπομπή «Σαν Παλιός Πειρατής» θα τιμήσει την προσφορά του Χέιζ। Επίσης, θα παρουσιάσουμε δύο βιβλία σχετικά με τη Μεγάλη Μαύρη Μουσική. Συντονιστείτε!
15 σχόλια:
Κύριε Μπαμπασάκη, βρισκόμουν εκτός Αθηνών και δεν είδα εγκαίρως την απάντηση σας στο σχόλιο μου για την ανάρτησή σας της 16ης Ιουλίου, με τίτλο "Περ Ύφους," προς τιμήν δήθεν του αδελφού μου Ηλία Λάγιου. Λυπάμαι που χρειάζεται να επανέλθω, όμως απ' ό,τι είδα δεν έγινα καθόλου αντιληπτή την πρώτη φορά. Διευκρινίζω, λοιπόν:
Όσα σχετικά δημοσιεύματά σας έχει τύχει να διαβάσω δίνουν βαρύτητα κυρίως σε κάποια παρεΐστικα ξεφαντώματα, παρά στην αξία του έργου που άφησε πίσω του ο Ηλίας, αναφέρονται διαρκώς στην αναμεταξύ σας φιλία, στα κεράσματα ΄"από το υστέρημά σας", στη "γενναιόδωρη φιλοξενία" σας (θαρρείς και ο Ηλίας ήταν άστεγος), και αφήνουν να εννοηθεί ότι ανήκατε πάντοτε και μέχρι την τελευταία στιγμή στο στενό του περιβάλλον. Δεν καταλαβαίνει κανείς από τα γραφόμενά σας πόσο διήρκεσε αυτή η ανέμελη περίοδος της συγκατοίκησης και του γλεντιού, ούτε τι συνέβη και χαθήκατε έκτοτε. Είμαι ωστόσο σε θέση να γνωρίζω ότι αναφέρεστε σε ένα πολύ σύντομο διάστημα του έτους 1995 (αν δεν με απατά η μνήμη μου), ότι από τότε οι σχέσεις με τον Ηλία διακόπηκαν απότομα και, αν εξαιρέσουμε μια δυο τυχαίες συναντήσεις σας (όπως μου είχε αναφέρει ο ίδιος), δεν αποκαταστάθηκαν ποτέ. Τους λόγους για τους οποίους συνέβη αυτό δεν τους γνωρίζω, ούτε επιθυμώ να τους μάθω, αφού τυχαίνει να γνωρίζω πολύ καλά ποιοι ανήκαν στον στενό του κύκλο, ποιοι του συμπαραστάθηκαν υποδειγματικά κατά τα τελευταία δύσκολα χρόνια της ζωής του, ποιους λογάριαζε για φίλους, σε ποιους στηριζόταν τις στιγμές της απελπισίας του (οι ανέφελες στιγμές που περιγράφετε, είχαν περάσει προ πολλού, και οι φίλοι, όπως λέει και ο λαός, φαίνονται στα δύσκολα). Γνωρίζω επίσης ποιοι τον επισκέπτονταν ανελλιπώς κατά τη διάρκεια των επώδυνων θεραπειών του σε ψυχιατρικές κλινικές για λόγους αποτοξίνωσης από το αλκοόλ. Αλήθεια δεν θυμάμαι να σας συνάντησα ποτέ εκεί, όπως τόσους άλλους επιστήθιους φίλους του. Εν αντιθέσει δε με εσάς, κανείς από όλους αυτούς που του συμπαραστάθηκαν με άκρα λεπτότητα (συγγενείς, στενοί φίλοι ή απλοί γνώριμοι) δεν είχε την αδιακρισία να προβάλει, και μάλιστα γραπτώς, τον ρόλο που έπαιξε στη ζωή του Ηλία, να επικαλεστεί κατόπιν εορτής αδιάφορες εντέλει για τους άλλους ιδιωτικές στιγμές, ως απόδειξη αμοιβαίας φιλίας, και πολύ περισσότερο να καυχηθεί για τη βοήθεια που πρόσφερε στον αδελφό μου. Είναι μήπως τυχαίο το γεγονός ότι το τηλέφωνό σας, όπως βλέπω, δεν υπάρχει καν στην τηλεφωνική του ατζέντα;
Για όλους αυτούς λοιπόν τους λόγους θεωρώ, και αυτό ήθελα να σας επισημάνω με τα σχόλια μου, ότι οι συνεχείς αναφορές σας (με ή χωρίς ευκαιρία) σ' αυτή την προ δεκαπεντίας σύντομη περίοδο της ζωής του Ηλία είναι κακόγουστες, ανούσιες και παραπλανητικές και δεν τιμούν τη μνήμη του αδελφού μου ούτε βεβαίως εσάς. Θα συμφωνήσετε νομίζω μαζί μου ότι δεν μένει κανείς στη μνήμη των συγκαιρινών του ή των επερχομένων απλώς και μόνον επειδή στα νιάτα του ξεφάντωνε με φίλους μέχρι πρωΐας.
Μαρία Λάγιου
@ο/η ανώνυμος: Φιλτάτη Κυρία Λάγιου, αν εξαιρέσουμε τη χρονολογία (σας απατά η μνήμη σας, επρόκειτο για το έτος 1993, και ΔΕΝ ήταν σύντομο το διάστημα), σε όλα τα άλλα έχετε απόλυτο δίκαιο, καίτοι αυτό το (απόλυτο δίκαιο) δεν αναιρεί τα όσα έχω πει, και γράψει, για τον Λάγιο. Δεν θα επανέλθω, ούτε σ' εσάς ούτε στον Λάγιο. Ό,τι είχα να πω , το είπα για τον Λάγιο. Ό,τι είχα να ζήσω, το έζησα με τον Λάγιο. Είμαι βέβαιος ότι με το ήθος που σας διακρίνει, με την αγάπη που ανέκαθεν δείχνατε για τον Λάγιο, όπως ο ίδιος ο Λάγιος πολλάκις με διαβεβαίωνε, καθώς και για το άμωμο και άχραντο έργο του Λάγιου, με τις φιλολογικές σας δεξιοσύνες και διασυνδέσεις, θα τιμήσετε ως αρμόζει το υψηλό ποιητικό corpus του Λάγιου, ήτοι ενός βραχνού πρασινομάτη εγλεντζέ τύπου με τον οποίο έτυχε εξαισίως ενίοτε να τα πίνω, έως πρωίας sometimes!
Με κάθε εκτίμηση,
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
ΥΓ. Το "δήθεν" σάς το δωρίζω δεόντως διηνεκώς διαδηματικώς. Και, ως διάδοχος που είστε, διαδοχικώς!
Όσο για το τηλέφωνό μου, χρυσή μου, ο brother σας ήτο μέγας μνήμων και τα εκάστοτε τηλέφωνά μου τα ήξερε απόξω, ο μπαγάσας, όποτε τα χρειαζόταν.
Τέλος, δεν είπα ποτέ και πουθενά ότι του συμπαραστάθηκα του Λάγιου σε αποτοξινωτικές δύσκολες στιγμές (σάμπως μου συμπαραστάθηκε αυτός; σάμπως συμπαραστάθηκε σε κάναν άλλον;) Ναι, ξεφαντώναμε μαζί, και ξεφαντώναμε υπέροχα. Το γλεντούσαμε, αχ, δεν φαντάζεστε πώς το γλεντούσαμε, καλή μου! Δεν είμαι για τα δύσκολα εγώ, είναι γνωστόν τοις πάσι. Στα ανέμελα, πάντως, είμαι μανούλα. Ελάτε, και θα δείτε!
ΓΙΜ
13 Αύγουστος 2008 1:38 πμ
καλά, όταν είσαι στριμωγμένος, είσαι ακόμα χειρότερος!
γεια στο στόμα της, της γυναίκας, δεν την ξέρω, αλλά την ίδια ακριβώς εικόνα είχα περί της τάχαμου φιλίας σου με τον μακαρίτη.
και αυτός μεν πέθανε κι έτσι ούτως ή άλλως δεδικαίωται, εσύ όμως πρόσεξε τί λες, διότι γίνεσαι φθηνός και φθονερός ακόμα και ξεμέθυστος!
θα συμφωνήσω εν τούτοις σε ένα: δεν είσαι με τίποτα για τα δύσκολα! αλλά αφού το ξέρεις, τότε γιατί πας γυρεύοντας;
@ανώνυμος/η: Η κυρία, Μαρία Λάγιου τη λένε, γενναίε/α Ανώνυμε/η, έχει όνομα, παράστημα, άποψη, στόμα, φωνή. Δεν είμαστε φίλοι, όπως φαίνεται, αλλά την ξέρω, φάγαμε μαζί, ήπιαμε (καφέ!!!) μαζί, βρεθήκαμε πέντε έξι φορές μαζί. Έχει άποψη, έχει το δίκιο της, έχει να υπερασπιστεί τον αδελφό της, με τον τρόπο που κρίνει καταλληλότερο, και εύγε της, και όσο κι αν διαφωνεί μαζί μου, κι εγώ μαζί της, έχουμε έναν διάλογο, έντονο άλλοτε, ήπιο άλλοτε, με τα ονόματά μας, με το έργο μας, με τις διευθύνσεις μας, με τα όλα μας. Εσείς, κυρ-Ανώνυμε/η, τι έχετε; Ποιος/α είστε; Πού εκτίθεστε, μεθυσμένος ή ξεμέθυστος; Ποιες είναι οι φιλίες σας, αληθινές ή τάχαμου-δήθεν μου; Το έργο σας; Ρωτώ, για να ξέρουμε και για να έχουμε να κρίνουμε, να συγκρίνουμε, να διακρίνουμε. Να ζυγιάζουμε. ΟΚ, εγώ είμαι φθηνός (καίτοι ξεπουλημένος σε όλα τα ΜΜΕ του κόσμου), φθονερός (εξ όυ και ουδείς με κάνει παρέα πλέον), και φθίνων (καθότι μαραζώνων μες στη μοναξιά και την κατάθλιψη). Σεις, όμως; Πώς είστε; Τα περνάτε καλά; Η υγεία σας; Τα κέφια; Οι παρέες; Άντε, καλό Δεκαπενταύγουστο, μόνος/η ή με παρέα, Ανώνυμε/η, και εύχομαι ό,τι καλύτερο!
ΥΓ. Μολονότι φθηνός τε και φθονερός, άμα δε και φθίνων, δεν θα έλεγα ποτέ για τον οποιονδήποτε, ιδίως για τον Λάγιο, ότι δεδικαίωται ως νεκρός (τι ηλίθια ρήσις!!!) Ο καθένας από μας δικαιώνεται εν ζωή, και δικαιούται διά να ομιλεί (ως έλεγεν κι ένας παλιός πολιτικός), κρίνων και κρινόμενος, ανά πάσα στιγμή και ανά παν δευτερόλεπτον. Voila!
κρίνοντας από την οργή αλλά και από τα υπονοούμενά σας, θαρρώ πως πάλι κάνετε λάθος και νομίζετε πως γνωριζόμαστε.
επιστρέφω στον πληθυντικό προς άρσιν όλων των παρεξηγήσεων (αυτού του είδους).
επί της ουσίας: τί θα αλλάζε αν ξέρατε το όνομα και τη διεύθυνσή μου; θα ανέτρεπε όσα σας καταμαρτυρεί αυτή η κυρία (δεν την ξέρω, αλλά, είπαμε, ν'αγιάσει το στόμα της);
επειδή όμως, αν γνωρίζατε τις πραγματικές συντεταγμένες μου θα μπορούσατε να με μηνύσετε επί δυσφημήσει για τα επίθετα "φθηνός" και "φθονερός", τα αποσύρω προθύμως.
εξάλλου οι χαρακτηρισμοί είναι για όσους στερούνται επιχειρημάτων και ήταν λάθος μου να καταφύγω σε επίθετα.
χειρίζομαι καλύτερα τα ουσιαστικά, όπως πχ. φίλος, συμπάθεια ή -τέλος-νηφαλιότης.
ΥΓ. δεν δεδικαίωνται οι νεκροί; τότε γιατί τους επικαλούμεθα και τους επαναφέρουμε συνεχώς; (ρητορικό το ερώτημα, δεν χρειάζεται να απαντήσετε και μάλιστα εξυπνακίστικα και υποτιμητικά για τον όποιον νεκρό!)
@ανώνυμος/η: Οργή; Ούτε στάλα, πού την είδατε, καλέ; Ως αναίσθητος, έχω να οργιστώ από μωρό παιδί, και τότε πάλι λίγο οργιζόμουν, γιατί μου έκαναν τα χατίρια σε χρόνο dt, τέτοιος γοητευτικός και κωλόφαρδος (είχα σούπερ γονείς και συγγενείς) που ήμουν.
Υπονοούμενα; Διόλου υπονοούμενα, σαφέστατος ήμουν, τη γλώσσα των γεγονότων μιλούσα και μιλώ. Δεν νομίζω πως σας γνωρίζω, διότι δεν γνωρίζω κακοήθεις, κι αν κάποτε γνώριζα κακοήθεις τους έχω κόψει με το μαχαίρι! Ή με έκοψαν αυτοί, διότι ήμουν (είναι γνωστόν τοις πάσι) κακοηθέστερος αυτών, και εκόμπλαραν οι έρμοι!
Επί της ουσίας: για μένα δεν θα άλλαζε τίποτε να γνωρίζω όνομα και διεύθυνση υμών, θα άλλαζε όμως για σας και για όσους θα θέλατε να πείσετε ότι έχουν κάποιαν υπόσταση τα όσα λέτε. Σιγά μην αρχίσουμε να κάνουμε μηνύσεις για τέτοιες φιλοφρονήσεις! Είμαι ακόμα χειρότερος απ' όσο διαδίδουν στις ποικίλες πιάτσες!
Να φροντίστε να τη γνωρίσετε την κυρία, και μετά το ξανασυζητάμε περί αγιασμένου στόματος. Δεν θα χάσετε!
Καλέ, μην τα αποσύρετε τα επίθετα "φθηνός" και "φθονερός", δεν θα σας μηνύσω. Άλλωστε αληθεύουν, καθώς και το "φθίνων" που έσπευσα να προσθέσω. Δεν είναι κακό να λέμε ό,τι είμαστε, και να είμαστε ό,τι λέμε. "Τίποτα το ανθρώπινο δεν μου είναι ξένο", αποφάνθηκε ο Τερέντιος, και ήταν η αγαπημένη φράση του αγαπημένου μου (ας μου επιτραπεί) Καρόλου Μαρξ.
ΥΓ. Βεβαίως και δεδικαίωνται οι νεκροί (αν και, επιμένω, είναι ηλιθιωδέστατη η ρήσις), αλλά είναι άδικο να δεδικαίωνται ως νεκροί, ενώ είναι δίκαιο να δεδικαίωνται εν ζωή. Ρίξτε μια ματιά σε όσα έγραψα για τον Μακαρίτη όσο ήταν εν ζωή (φέρ' ειπείν στην "Έρημη Γη", που φρόντισα, τότε που ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΥΣΑΜΕ, να εκδοθεί μια δεκαετία πριν μας αφήσει χρόνους). Και κοινοποιήστε μας τι έχετε κάνει ή γράψει ή πει εσείς για τον (και με τον) Μακαρίτη, όσο ήταν εν ζωή. Για να έχουμε να συγκρίνουμε και να μη λέμε ανοησίες περί "δήθεν" φιλίας! Καλόν Δεκαπενταύγουστο και πάλι!
'Ανά πάσα στιγμή και ανά παν δευτερόλεπτο'. Αναμφιβήτητα. Το πριν δεν δικαιώνει το μετά. Και το παρελθόν ευεργέτημα δεν εξαγοράζει μεταγενέστερα ατοπήματα. Τα αισθήματα, φιλικά κλπ, είναι σαν τις διαθήκες: ισχύει μόνο το έσχατο, ακυρώνοντας, εξαλείφοντας, ανατρέποντας τα προηγηθέντα.
Φίλε, δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν:
α) ή δεν κατάλαβες τη λεπτή ειρωνεία της αδελφής του Λάγιου (ήγουν: καλά κρασιά! (σκωπτικό): ως κοροϊδευτική ή ειρωνική απάντηση σε κάποιον που μιλά με ασυναρτησίες, σύμφωνα με τα λεξικά)
β) ή, ποιώντας, κουτοπόνηρα, την νήσσαν, καμώνεσαι ότι δεν καταλαβαίνεις τον υπαινιγμό για να κοπάσει η αντίδραση την οποία ούτως ή άλλως εσύ προκάλεσες με τις ασχημοσύνες σου.
Βαγγέλης
΄Προσθέτω ακόμα:
Είναι να γελάει και το παρδαλό κατσίκι. Δηλαδή ο άσημος Λάγιος χρειαζόταν τον διάσημο Μπαμπασάκη με τα κονέ του για να εκδώσει ο έρμος την Έρημη Γη! Φίλε, έχεις παραπιεί.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ
Διαβάσαμε πιο πάνω ότι ο Λάγιος "είχε ξεμείνει" κοντά ένα εξάμηνο στο σπίτι σου το 1993. Τώρα διαβάζουμε ότι όταν ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΥΣΑΤΕ κανόνισες σαν καλός φιλάρας που ήσουν να εκδοθεί η Έρημη Γη, η οποία όπως βλέπω εκδόθηκε το 1996. Δηλαδή, το εξάμηνο έγινε τώρα τρία χρόνια; Συμφωνώ με τον προλαλήσαντα. Είσαι τύφλα.
Πείτε μας, γιατί δεν αντιδράτε όταν ανώνυμοι/ες κάνουν θετικά για σας σχόλια στο Blog σας; Τα καλά και συμφέροντα... Σημειώνω ωστόσο ότι όλα αυτά γίνονται ερήμην του μακαρίτη και είναι κρίμα.
@ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ ΚΙ ΑΝΩΝΥΜΟΥΣ: Σπεύδω στο Κανάλι 1, 90,4 FM, για την (πρωινή μεθυσμένη τύφλα) εκπομπή μου, και θα απαντήσω όταν ξεμεθύσω (ουπς! όταν επιστρέψω από τις εργασίες μου). Φιλιά!
μήπως παραγίναμε πολλοί;
μήπως παρασχοληθήκαμε με τα επαρχιώτικα είπα είπες είπε;
μήπως οφείλουμε μεγαλόψυχα να δώσουμε άφεση στον πτωχό μέθυσο που, τί έκανε στο κάτω κάτω της γραφής; ε μεγαλοποίησε λίγο τα πράματα και είπε να κολλήσει κι αυτός λίγη από την "νεκρική δικαίωση" του καημένου του άφρονος και εθισμένου!
ας μην του πάρουμε λοιπόν και το -μεθυσμένο του- κεφάλι!
τόσα και τόσα ακούμε κάθε μέρα, βαρύτερα παραπτώματα τω όντι.
προτείνω λοιπόν σύσσωμοι οι ανώνυμοι να τον συγχωρήσουμε και να τον αποδώσουμε άμωμον στο προσεχές μπάρ!
προσωπικώς την κάνω μ'ελαφρά...
Εδώ φωνάζει το: 'όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει... λαγιάρια'. Ομού και το: 'ο ψεύτης κλπ τον πρώτο χρόνο χαίρεται(να πίνει). Μετά; Ε μετά, πίνει ΓΙΑ να χαίρεται.
πολλή σημασία δίνουμε όλοι σε κάποιον άνευ σημασίας (και όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα...) Συμφωνώ με τον οικτίρμονα ανώνυμο. αφήστε τον άνθρωπο να υπάρξει όπως μπορεί. ούτε τον Λάγιο (βέβαια) ούτε άλλον μπορεί να βλάψει.
μιχάλης γαβριηλίδης
Δημοσίευση σχολίου