ΡΑΔΙΟΕΥΘΥΝΗ

Ώρες Ευθύνης

Κατ’ αρχάς φυσάει. Και δεύτερον, συντετριμμένος από την παρρησία, από την εντιμότητα, από την σθεναρή ανάληψη ευθυνών των διοικούντων, ιδίως όσων καταθέτουν για την διαβόητη μοναστηριακή υπόθεση, οφείλω, έστω με καθυστέρηση μεγάλη, να δηλώσω ότι από κοινού με την Ελεάννα Μαρτίνου και τον Στέργιο Νιζήρη φέρω ακεραία την ευθύνη για την επιβολή της ποτοαπαγόρευσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως επίσης και για την άρση της εν λόγω επιβολής~ για τη δολοφονία του Λέοντος Τρότσκι από τον Ραμόν Μερκαντέρ και για τα όσα υπέστη ο Αλεξάντρ Σολτζενίτσιν στα γκούλαγκ~ ευθυνόμαστε περαιτέρω για την εξαφάνιση του Ντεσεβό και του Μίνι Κούπερ, όπως και για την διάλυση των Beatles~ ακόμα, φταίμε εμείς οι τρεις για την εξάπλωση της νευρικής ανορεξίας, για την θρυλική σιωπή του Αρθούρου Ρεμπό, για την εξαφάνιση του Αρθούρου Κραβάν, και για το ότι ο Μαρσέλ Ντισάν παράτησε τη ζωγραφική και το γύρισε στο σκάκι~ εμάς βαραίνει το ότι ακριβαίνουν ο καφές, οι τυροκροκέτες και τα εισιτήρια των συναυλιών.
Μπορείτε, βεβαίως, να μας προσάψετε, κυρίες και κύριοι, τον αλκοολισμό του Ουίνστον Τσόρτσιλ, τις ατυχείς πολιτικές περιπέτειες του Γκάρι Κασπάροφ, τον στραβισμό (απ’ όλες τις απόψεις) του Ζαν Πολ Σαρτρ. Ποιοι άλλοι, αν όχι εμείς, ήτοι ο Μπαμπασάκης, η Μαρτίνου, και ο Νιζήρης, ευθύνονται στο ακέραιο για όλες τις υποκλοπές του κόσμου, για τις καταχρήσεις της Έιμι Γουάινχαουζ, για την μανία με τον τζόγο του Φίοντορ Ντοστογιέφσκι; Φυσικά, εμείς οι τρεις ήμασταν πίσω από την κατάθλιψη του Έρνεστ Χέμινγουεϊ, από τη δημιουργική κατρακύλα του Όλιβερ Στόουν, από τις ακρότητες του Καρλχάιντς Στοκχάουζεν.
Οφείλουμε οι τρεις μας, επιτέλους, να επωμιστούμε την ευθύνη για το μοιραίο ατύχημα της Ισιδώρας Ντάνκαν, για την αυτοκτονία όχι μονάχα του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι μα και του Σεργκέι Εσένιν, για τις ταλαιπωρίες του Γιαννούλη Χαλεπά και του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη.
Και τι να πούμε για τον θάνατο του Τζιμ Μόρισον, της Τζάνις Τζόπλιν, του Τζίμι Χέντριξ; Τι να πούμε για τον χαμό της Μέριλιν Μονρόε; Για τη δολοφονία του Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι; Ή πάλι, για το Μεσανατολικό Ζήτημα, για τη Σινοσοβιετική Κρίση, για τον Πόλεμο της Κριμαίας; Να πούμε, μια για πάντα, και με πλήρη συναίσθηση των ευθυνών που μας βαραίνουν ότι εμείς φταίμε για όλα αυτά. Όπως επίσης φταίμε για την εισβολή των ρωσικών τεθωρακισμένων στην Πράγα, ομοίως δε και για το πραξικόπημα στη Χιλή κατά του Αλιέντε.
Ναι, κυρίες και κύριοι, οφείλουμε όλοι μας, και πρώτοι απ’ όλους εμείς οι τρεις, οι Μπαμπασάκης, Μαρτίνου, και Νιζήρης, να ακολουθήσουμε το λαμπρό παράδειγμα των γενναίων πολιτικών ανδρών μας και να αναλάβουμε στο ακέραιο όσες ευθύνες μας αναλογούν. Το επιβάλλουν οι υπέροχοι καιροί μας, καιροί υψηλού ήθους και ύφους, καιροί απόλυτης διαφάνειας και μεγίστης ανασυγκροτήσεως, καιροί άτεγκτης σοβαρότητας και κατακορύφου ανορθώσεως!

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Πλατεία Παπαδιαμάντη, 4/ΧΙΙ/2008