tag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post7791540236058053536..comments2023-10-22T13:57:19.227+03:00Comments on La vie est belle et facile/Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΗ, ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ: ΡΑΔΙΟΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑGeorge-Icaros Babassakishttp://www.blogger.com/profile/11836924470625350541noreply@blogger.comBlogger17125tag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-84080403817126564332008-06-10T17:11:00.000+03:002008-06-10T17:11:00.000+03:00Πολλά είπαμε, και θα μου κολλήσει το γιαχνί στον τ...Πολλά είπαμε, και θα μου κολλήσει το γιαχνί στον τέντζερη.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-40603404262256354112008-06-10T10:21:00.000+03:002008-06-10T10:21:00.000+03:00@CIM: Σκαμπάζει και παρασκαμπάζει.Το τι κάνουν τα ...@CIM: Σκαμπάζει και παρασκαμπάζει.<BR/>Το τι κάνουν τα δίποδα είναι ένα πράγμα, και άλλο είναι το πώς στοχάζονται αυτό που κάνουν, και το πώς το εκφράζουν. Ο καθείς και τα όπλα του, ως είπεν ο Ελύτης. Το "τάχα", περιττόν. Τα άλλα, βεβαίως, είναι απαράμιλλες αξίες, και, με τον τρόπο μας, όσοι εκφραζόμαστε δημοσίως, επιζητούμε να τις τιμούμε.George-Icaros Babassakishttps://www.blogger.com/profile/11836924470625350541noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-69874125784371436402008-06-10T03:18:00.000+03:002008-06-10T03:18:00.000+03:001. Όπως είναι γνωστό, πασίγνωστο σ' όλα τα μήκη κα...1. Όπως είναι γνωστό, πασίγνωστο σ' όλα τα μήκη και πλάτη, πως η υποφαινομένη -εις την οικτρήν ειρκτήν της κωφωτυφλογκρίνας της χωμένη- από τέχνη και δη Τέχνη και δη Τέχνη του Λόγου δεν σκαμπάζει γρυ. <BR/>2. "πεθαίνω ζώντας και ζω πεθαίνοντας": είμεθα 6.703.789.285 δίποδα, χώρια τα λοιπά έμβια, που κάνουμε το ίδιο.<BR/>3. Ως προς την κατακλείδα: ποιος δεν το θέλει; Ποιος δεν θα συμφωνούσε, αν εξαιρέσουμε κάποιους που μιλούν για τάχα "περιπέτειες της ευφροσύνης", "ευφροσύνες της περιπέτειας" και τα συμπαρομαρτούντα; Σαφήνεια, σταθερότητα,εμπιστοσύνη, απολυτότητα: είναι τα κλειδιά της μακροζωίας. <BR/>Salud,<BR/>CIMAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-72455799948350955302008-06-09T18:54:00.000+03:002008-06-09T18:54:00.000+03:00@ΣΙΜ: Τέτοια Τέχνη κάνω, παιδιόθεν. Γνωστό, πασίγν...@ΣΙΜ: Τέτοια Τέχνη κάνω, παιδιόθεν. Γνωστό, πασίγνωστο αυτό, σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη. Κάποιοι ξέρουν να το δουν, να το απολαύσουν, να συνταραχτούν, ν' αφήσουνε το γάμο και να πάνε για πουρνάρια. Άλλοι κωφεύουν, δεν βλέπουν, γκρινιάζουν. Δεν έχω χρόνο, κάνω τα δικά μου, πεθαίνω ζώντας και ζω πεθαίνοντας. Θέλω τον Άλλον απολύτως απόλυτα πλάι μου. Τα ημίμετρα είναι θάνατος.George-Icaros Babassakishttps://www.blogger.com/profile/11836924470625350541noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-83994683118029510952008-06-09T13:25:00.000+03:002008-06-09T13:25:00.000+03:00Κι αφού "solo vivimos dos dias" (κατά το νυν ιδίωμ...Κι αφού "solo vivimos dos dias" (κατά το νυν ιδίωμα), ας είναι αυτές οι δύο διαφορετικές και διαφορο-ποιητικές, ώστε να μην γερνάμε ίδιοι κι απαράλλαχτοι, όπου κι αν γυρνάμε. Adios caballero,<BR/>ΣΙΜAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-72207485320096196812008-06-09T11:45:00.000+03:002008-06-09T11:45:00.000+03:00Περί του αυθεντικότερου και όχι του εγκυρότερου, π...Περί του αυθεντικότερου και όχι του εγκυρότερου, περί του αληθινότερου και όχι του σοβαρότερου, περί του ποιητικότερου και όχι του φερεγγυότερου, μιλώ. Περί αυτού που, έστω με μια ματιά, με μια μονοκοντυλιά, μ' εκκλησιαστικό όργανο ή με καναδυό "κουταλάκια", διαγράφει αστραποβόλα την ψυχή των πραγμάτων, των τόπων, των άλλων, μετατοπίζοντας συνάμα τον εαυτό. Που δίνοντας νέο ρυθμό στα έξω μα και στα έσω σύμπαντα, τα... μεταρρυθμίζει. Περί τέχνης μιλώ. Αντιστασιακής, γιατί αντι-στατικής τέχνης. Ας είναι.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-47541905078455399142008-06-09T03:41:00.000+03:002008-06-09T03:41:00.000+03:00@ΣΙΜ: Μα ακριβώς, επίσης. Αυτό κάνω. Εσκεμμένα, με...@ΣΙΜ: Μα ακριβώς, επίσης. Αυτό κάνω. Εσκεμμένα, μεθοδικά, επαναληπτικά, πεισματικά. Και λοιπόν; Το σαρκοζομπρουνικό, μιτερανομπυρενικό, πομπιντομαρλοϊκό Παρίσι δεν με ενδιαφέρει ποσώς. Όπως άλλωστε και η τζουλιανοχιλαρομπαμική Νέα Υόρκη, καθώς και η Κακλαμαναθήνα. Μ' ενδιαφέρουν, ως παρελθόν και ως σκιές σκιών, αυτές οι πόλεις, και άλλες, ακριβώς επειδή ενδιέφεραν ορισμένους που λογάριαζα ανέκαθεν για "δικούς μου". Και στον βαθμό που μου επιτρέπουν να ονειρεύομαι μ' ανοιχτά τα μάτια κάποια αγαπημένα μου εγχειρήματα, των οποίων ήσαν το θερμοκήπιο και ο διάκοσμος. Δεν έχω κάνα καθήκον να υπογράφω ταξιδιωτικές μαρτυρίες ή να μην κοινοποιώ αφηγήσεις καθαρά προσχηματικές, μήτε καν να ανακαλύπτω το εσωτερικό τοπίο μιας πόλης. Ακριβως με αφορμή, έστω με πρόσχημα, κάποιες εμπειρίες μου μέσα σε κάποιες πόλεις, σε κάποιες αλέες, σε κάποιες κάμαρες, λέω εδώ και κάτι δεκαετίες τα δικά μου, και κρίνομαι για το γιατί και πώς τα λέω. Solo vivimos dos dias, ή we shall all dance, we shall all die. Συνεπώς, κάποιοι σαν και του λόγου μου άλλο δεν κάνουν από το να κεντάνε πάνω στις ευκαιρίες, και τα προσχήματα, που τους δίδονται προκειμένου να πούνε αυτό που δεν παύουν να λένε από τότε που άρχισαν να μιλάνε. Άλλοι, πολύ καλύτεροι/μεθοδικότεροι/εγκυρότεροι/σεβαστότεροι/σοφότεροι από τους αβρούς ανάγωγους, τους ακτήμονες καλλιεργητές, και τους γιαλαντζί λογίους, κάνουν πολύ πιο σοβαρή, αντικειμενική, και φερέγγυα εργασία. Άλλοι παίζουν εκκλησιαστικό όργανο στον καθεδρικό ναό, κι άλλοι "κουταλάκια" στα καπηλειά. Έτσι είναι. Με την υποσημείωση, ότι ενίοτε τα "κουταλάκια" ενδέχεται να γίνουν αιφνιδίως ακουστά, και υπάρχει ο (ευπρόσδεκτος) κίνδυνος να εμπνεύσουν μεγάλα γλέντια, ξεσηκωμούς απροσδόκητους.George-Icaros Babassakishttps://www.blogger.com/profile/11836924470625350541noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-6280421123950106482008-06-09T03:16:00.000+03:002008-06-09T03:16:00.000+03:00Tα πραγματικά ταξίδια - στους τόπους, τους έρωτες,...Tα πραγματικά ταξίδια - στους τόπους, τους έρωτες, τις φιλίες -είναι, θα 'πρεπε να είναι, πιστεύω, μυητικά. θα 'πρεπε ν' αλλάζουν δραστικά τη μύχια γεωγραφία μας. Ειδάλλως, "στις γειτονιές τές ίδιες θα γερνά[με]". Όπου, σ' όποιον, μ' όποιον κι αν πάμε.<BR/>ΣΙΜAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-53120640785815415962008-06-09T02:37:00.000+03:002008-06-09T02:37:00.000+03:00Μα ακριβώς: των άλλων τα ίχνη ακολουθείς για την ι...Μα ακριβώς: των άλλων τα ίχνη ακολουθείς για την ιχνηλάτηση μιας πόλης που δεν γνωρίζεις ούτε απ' τα σήμερα ούτε απ' τα χθες, ει μη μόνον χάρη στη δική τους διαμεσολάβηση. Ακολουθείς ίχνη λογοτεχνικά και δη αντιπροχθεσινά για μια πόλη πραγματική και σημερινή. Που βεβαίως έχει το παρελθόν της, τους ιστορικούς, περιηγητές, ποιητές και υμνητές της, όπως έχει το πάλλον παρόν της, την κινούμενη γεωγραφία της, το μεταλλασσόμενο ιδίωμά της, τους τωρινούς κατοίκους της, τα καινούργια στέκια και μυστικά της, τον ανανεούμενο χαρακτήρα της. Και δεν μιλάμε εδώ για "μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας" (για μπας και μιλάμε;) Και ίσως υπάρχουν "λαμπρές ταξιδιωτικές μαρτυρίες [που] δεν χρειάστηκαν παρά μερικές ημέρες επιτόπια απόλαυση και μέθεξη". Ίσως. Θα πρέπει να σπανίζουν. Έχουν βεβαίως γραφτεί σίγουρα θαυμαστές σελίδες από περαστικούς πλην οιστρήλατους λογοτέχνες, που με ντεκόρ μια πόλη, έναν τόπο, περιδιάβασαν εξόχως ποιητικά το εσωτερικό τους τοπίο ("Αμοργός", τω όντι). Αλλά αυτό δεν είναι "ταξιδιωτική μαρτυρία", είναι ταξιδιωτική (και ούτε καν) "αφετηρία". Μα όταν μια περιδιάβαση ανασύρει μονάχα αναγνώσματα, όποια κι αν είναι αυτά - Μπωντλαίρ ή Μπαλζάκ, Μπένγιαμιν ή Προυστ, Μπρετόν ή Κέρουακ, Χεμινγουέι ή Ντεμπόρ (διόλου εφήμεροι επισκέπτες, παρεμπιπτόντως)- και όταν, αντικαθιστώντας κάποια γαλλόηχα τοπωνύμια, η περιγραφή μπορεί να αφορά εξίσου την Αθήνα ή την Τύνιδα, τότε η εν λόγω πόλη μοιάζει σκιώδης και ανυπόστατη, η αφήγηση ακραιφνώς προσχηματική, η δε ταξιδιωτική μαρτυρία εξελίσσεται σε ταξιδιωτική... αβελτηρία. Τα παραπάνω δεν αναιρούν ασφαλώς το αναντίρρητο τάλαντο του (περι)γράφοντος (για να εξηγούμεθα).<BR/>ΣΙΜAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-50222918689993816012008-06-08T23:26:00.000+03:002008-06-08T23:26:00.000+03:00@ανώνυμος: Έξοχα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντα...@ανώνυμος: Έξοχα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας συνεγράφησαν από μία καρέκλα (το τρίτο σημαντικότερο εργαλείο μετά το τραπέζι και το κρεβάτι, καθώς έχει ειπωθεί), δίχως να χρειαστεί να ξεκολλήσει ο συγγραφεύς από εκεί και να φάει καμιά τριετία στον Κόκκινο Πλανήτη, ή καμιά δεκαετία στον άλλον, με τα ωραία δαχτυλίδια. Λαμπρές ταξιδιωτικές μαρτυρίες δεν χρειάστηκαν παρά μερικές ημέρες επιτόπια απόλαυση και μέθεξη. Για να μην πούμε, και πάλι, περί Γκάτσου και "Αμοργού". Τέλος, πολλοί συγγραφείς και ποιητές ρέπουν, όντως, προς την οκνηρία, απεχθάνονται τον σταχανοβισμό, και μας δωρίζουν τον ευώδη λειμώνα των λέξεών τους για να γινόμαστε κομμάτι πιο αισθαντικοί. Υπάρχουν πράγματα που δεν μπαίνουν στο κοινό ζύγι, ή και σε κανένα γνωστό έως τώρα ζύγι. Υπάρχουν κάποια είδη κόπου που, επίσης, δεν αποτιμώνται με τα κοινά μέτρα και σταθμά. Κάτι ήξερε η Χάννα Άρεντ απ' αυτά. Τέλος, είναι, θαρρώ, νόμιμο να δικαιούται κάποιος να πορεύεται (και να λαθεύει ακόμα) με οδοδείκτες της αρεσκείας του, και δεν έχω κρύψει ποτέ ποιοι οι δικοί μου οδοδείκτες. Μ' αρέσει να κάνω λάθη αλά Χέμινγουεϊ/Μίλερ/Μπρετόν/Ντεμπόρ, και πάει λέγοντας, παρά να είμαι σωστός ακολουθώντας άλλων τα ίχνη.George-Icaros Babassakishttps://www.blogger.com/profile/11836924470625350541noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-42374426842325410102008-06-08T14:56:00.000+03:002008-06-08T14:56:00.000+03:00Ο καθείς και το καθαποτέτοιο του, of course. Κι ας...Ο καθείς και το καθαποτέτοιο του, of course. Κι ας φέρνει το Παρίσι, ουχί προς κακοφανισμόν μας, κάτι προς Νέα Φιλαδέλφεια, ομού και προς Νέα Ορλεάνη με ολίγην Αντίς Αμπέμπα. Αλίμονο! Γράφουμε μόνο γι' αυτό που 'χουμε ζήσει, ε κι αν δεν το 'χουμε πολυζήσει, σιγά τα ωά, ξαναζούμε δα, ποιητική αβαρία, αυτό που-γράψανε-που-λένε-που-νομίσανε-που-ζήσανε οι Μπρετόν, Μίλερ, Χεμινγουέι και Ντεμπόρ. Μόνο που για τέτοιες ταξιδιωτικές μαρτυρίες ουδεμία χρεία να ξεκωλήσουμε καν απ' την καρέκλα μας. Τζάμπα κόπος.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-33383943768293165342008-06-08T13:25:00.000+03:002008-06-08T13:25:00.000+03:00@ανώνυμος: Ο καθείς και τα βιώματά του, ο καθείς κ...@ανώνυμος: Ο καθείς και τα βιώματά του, ο καθείς και οι αναμνήσεις του, ο καθείς και ο τρόπος του να επεξεργάζεται και να κοινοποιεί αυτό που τα βιώματα και οι αναμνήσεις τού εμπνέουν. Και βέβαια, ο καθείς και ο τρόπος του να επιμηκύνει το χρόνο, να τανύει τα δευτερόλεπτα, να μετράει τις μέρες και τις νύχτες, να τέρπει τον ουρανίσκο του, να συναρπάζεται από τις σελίδες των δημιουργών που αγαπάει, και να κάνει μια πόλη δική του, ή να επιτρέπει σε μια πόλη να τον κάνει δικό της.George-Icaros Babassakishttps://www.blogger.com/profile/11836924470625350541noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-31161960620237771292008-06-08T04:37:00.000+03:002008-06-08T04:37:00.000+03:00Πόσες μέρες μετράς στο Παρίσι, αγαπητέ μπλόγκερ, ό...Πόσες μέρες μετράς στο Παρίσι, αγαπητέ μπλόγκερ, όλες κι όλες; Όλες κι όλες; Μοιράστηκες, άραγε, τον Φλεβάρη μια ερωτική blanquette σε σπίτι φίλου Παριζιάνου; Ξενύχτησες τον Ιούνιο σε κρεβάτι άλλου, εξίσου Γάλλου, με τον Μονταίνιο ανοιχτό στο μαξιλάρι και το μυαλό ανοιχτό στον Μονταίνιο; Ψώνισες τον Μάρτη μπριζόλα απ' τον Νορμανδό της γειτονιάς, τον Μάη τραγανές φράουλες απ' τον Αλγερίνο, τον Ιούλιο καμαμπέρ απ' τον Βουργουνδό (εκείνο το μελωμένο καμαμπέρ, που μοσκοβολάει σαν τις πατουσίτσες του μικρού Ιησού); Γεύτηκες τον Νοέμβρη beaujolais nouveau, ώσπου να ξυπνήσει ο ουρανίσκος κι η συντροφικότητα; Κουβέντιασες τον Οκτώβρη με τον Ρομπέρ ή την Μαρτίν, τους σοφούς βιβλιοπώλες σου, για τα υποψήφια Γκονκούρ, Φεμινά ή Μεντισίς, για τους φρέσκους Ασσουλίν, Ντεγκύ ή Μπαντιού; Πήρες τον Ιανουάριο το πρώτο εωθινό, το έσχατο μεταμεσονύκτιο μετρό με την τσακισμένη κάρτα απεριορίστων διαδρομών, πλάι σε εκμυστηρευτικά τρεκλίζοντες συνταξιδιώτες; Περίμενες το μεστό αυγουστιάτικο φεγγάρι κάποια νύχτα στο Παλαί-Ρουαγιάλ, χοροπηδώντας πάνω στις κολόνες του Μπυρέν, στον ίσκιο του Ντιντερό; Στοίχειωσαν τα φιλιά σου τους μυημένους φανοστάτες, αργά κάποιον Σεπτέμβρη; Άκουσες τις απογευματινές Κυριακές του Δεκέμβρη Μπαχ και Κουπερέν απ' το αρμόνιο της Παναγίας των Παρισίων, όταν οι άχνες του Σηκουάνα σκαρφάλωναν παγωμένες στα παραπέτα της Île de la Cité; Είδες, τέλη Απριλίου, το χιόνι να μαγεύει με πλεοναστικό άσπρο τις άσπρες ανθισμένες καστανιές; <BR/>Γιατί μόνον όταν ο χρόνος ημερώνει τον χώρο, τότε μόνο, μια πόλη γίνεται δική μας. Και χρόνος χρειάζεται πολύς.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-41248608849621479802008-06-08T04:06:00.000+03:002008-06-08T04:06:00.000+03:00@ναυτίλος: Καλά βαλτός είσαι και μου λες για τη Λι...@ναυτίλος: Καλά βαλτός είσαι και μου λες για τη Λισαβώνα (ω Πεσόα! ω Σαραμάνγκου!), ενώ εγώ ετοιμάζομαι (ψυχολογικά) για μια derive στη Ρώμη;(ω Sergio Leone!!! ω Sergio Leone!!! ω Sergio Leone!!!)<BR/><BR/>@Δημήτρης: Καμία, μα καμία, μα απολύτως καμία, αντίρρηση. Ich bin ein Berliner, καθώς είπεν και ο Τζακ Κένεντι, αλλά το "Σατόρι στο Παρίσι" το έγραψε ο Τζακ Κέρουακ, κι ακόμα στον Σηκουάνα έστερξε να χωθεί και να χαθεί (για να λάμψει παντοτινά)ο Πάουλ Τσέλαν (ω Μαύρο Γάλα της Αυγής!)<BR/><BR/>@green_revenger: Είμαι μάλλον αλλεργικός στους revengers (εκτός κι αν πρόκειται για κάνα καλό western του Πέκινπα ή του Λεόνε - ω Wild Bunch, ω Once upon a Time in the West!), όσο και στο green (εκτός κι αν πρόκειται για την Ιρλανδία, τον Παναθηναϊκό της Δεκαετίας του Εβδομήντα - ω Δαντελένιε Γραμμέ, ω Στρατηγέ Δομάζε, ω Αβρότατε Καμάρα!, ή για το αψέντι - ω Αρθούρε Κραβάν, ω Αμεδαίε Μοντιλιάνι!!!)George-Icaros Babassakishttps://www.blogger.com/profile/11836924470625350541noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-27643143598424182692008-06-07T20:58:00.000+03:002008-06-07T20:58:00.000+03:00parfois je reste la bouche grande ouverte devant c...parfois je reste la bouche grande ouverte devant cette attaque culturelle incontrolee et, souvent, tres peu profonde. Heureuseument, certains ont trouve le blogs comme moyen de se parler a eux-memes, puisqu' autrement ils ne pourraient trouver un public qui s'interesserait a eux!<BR/>Trop de paroles pou si peu de choses...Green_revengerhttps://www.blogger.com/profile/04838435452558725770noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-92050867585098228202008-06-07T01:33:00.000+03:002008-06-07T01:33:00.000+03:00Στο Παρίσι με πήγαν Σελίν,Μίλλερ και Πετρόπουλος.Τ...Στο Παρίσι με πήγαν Σελίν,Μίλλερ και Πετρόπουλος.Το ΒΕΡΟΛΙΝΟ 'ομως <BR/>των Ντέμπλιν,Γκολλ,Τουχόλσκι και <BR/>Φασσμπίντερ είναι 'απαιχτο! <BR/> ΔΗΜΗΤΡΗΣ (ΒLABLA!)Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-49703112222275219742008-06-05T13:05:00.000+03:002008-06-05T13:05:00.000+03:00Καλά βαλτός είσαι και με φτιάχνεις κάθε μέρα με το...Καλά βαλτός είσαι και με φτιάχνεις κάθε μέρα με το Παρίσι ενώ εγώ ετοιμάζομαι να πάω στη Λισαβώνα...ναυτίλοςhttps://www.blogger.com/profile/09899080956999128572noreply@blogger.com