tag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post1333246153242235097..comments2023-10-22T13:57:19.227+03:00Comments on La vie est belle et facile/Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΗ, ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ: ΡαδιοχρονογράφημαGeorge-Icaros Babassakishttp://www.blogger.com/profile/11836924470625350541noreply@blogger.comBlogger10125tag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-58663056713623778372008-03-26T12:55:00.000+02:002008-03-26T12:55:00.000+02:00@Νίκο: ΟΚ, Φίλε Νικ. Κανένα πρόβλημα τώρα, ήσουν σ...@Νίκο: ΟΚ, Φίλε Νικ. Κανένα πρόβλημα τώρα, ήσουν σαφής. Τα λέμε.George-Icaros Babassakishttps://www.blogger.com/profile/11836924470625350541noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-42387087401552707912008-03-26T10:13:00.000+02:002008-03-26T10:13:00.000+02:00Να διευκρινίσω τον όρο "μούγκα" : Οι κατά μία έννο...Να διευκρινίσω τον όρο "μούγκα" : Οι κατά μία έννοια υπερόπτες άνθρωποι έχουν μία συμπεριφορά "των λίγων λέξεων". Αυτοί νομίζουν ότι το κάνουν επειδή είναι "ανώτεροι" από τους υπόλοιπους. Αυτοί είναι μέρος της "φτηνής" και χαμηλών αξιών, κοινωνίας που περιγράφεται στο post. Κατά τη γνώμη μου, αυτού του είδους η "υψηλή" ή η εις βάθος επικοινωνία συμβαίνει μόνο μεταξύ ανθρώπων που είναι χρόνια μαζί π.χ. (ζευγάρια, φίλοι, παιδιά-γονείς κτλ.) Και όχι μεταξύ των αφ'υψηλού παρατηρητών... Φυσικά το σχόλιο δεν έχει καμία προσωπική αιχμή σε κανένα και πολύ περισσότερο στον οικοδεσπότη του blog. Είμαι και εγώ φλύαρος αρκετές φορές και επικοινωνώ με πολλούς και διάφορους τρόπους. Στα blogs επικοινωνώ με κείμενα...Συγνώμη αν ήμουν δυσνόητος, συγνώμη αν η άποψή μου είναι λάθος.<BR/>Νίκος, Άνω ΚυψέληAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-87299720709517758622008-03-26T01:15:00.000+02:002008-03-26T01:15:00.000+02:00Όχι, ΟΛΟΙ δεν έχουν περάσει απ' τη "δεινή δίνη της...Όχι, ΟΛΟΙ δεν έχουν περάσει απ' τη "δεινή δίνη της οδύνης". Όχι ΟΛΟΙ. Όχι ακόμη. Πολλοί εξ υμών δεν την έχουν ακραγγίξει κι ας το νομίζουν. Δεν τη διανοούνται καν. Είναι γι' αυτούς genre. Λογοτεχνικόν. Λογοπαικτικόν. Τους εύχομαι να μην τους τύχει. Ειλικρινά.<BR/>ΣεσίλAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-26622819772473999592008-03-26T00:38:00.000+02:002008-03-26T00:38:00.000+02:00@Σεσίλ: Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω απολύτως. Όλοι...@Σεσίλ: Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω απολύτως. Όλοι έχουμε, λίγο ως πολύ, περάσει από τη δεινή δίνη της οδύνης και ξέρουμε ποίοι οι φίλοι, καθώς έλεγεν και ο Καχτίτσης. Και, βέβαια, όλους ο χρόνος μάς κάνει δικαίως ευγνώμονες και ευγνωμόνως δίκαιους. <BR/><BR/>@Νίκος: Κι εγώ, φίλε Νίκο, δεν πολυκατάλαβα τι θέλεις να πεις, και μάλιστα πού κολλάει αυτό που θέλεις να πεις σε σχέση με το Ραδιοχρονογράφημά μου. Πάντως, προσωπικώς είμαι ομιλητικός, ενίοτε έως υπερβολής, σα να λέμε "καραφλύαρος", αλλά και με τα γαλάζια άνθη των ομματιών μου ξέρω, θαρρώ, να επικοινωνώ. Όποτε θα έχετε και πάλι "εξοδόχαρτο", κανόνισε να βρεθούμε, Νικ.George-Icaros Babassakishttps://www.blogger.com/profile/11836924470625350541noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-18555964903309862232008-03-26T00:15:00.000+02:002008-03-26T00:15:00.000+02:00Εσύ, ρε φίλε Νίκο, με τα μάτια επικοινωνείς όταν γ...Εσύ, ρε φίλε Νίκο, με τα μάτια επικοινωνείς όταν γράφεις σχόλιο σε μπλογκ;Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-1073054320216687282008-03-26T00:08:00.000+02:002008-03-26T00:08:00.000+02:00Δεν κατάλαβα γρυ για τα περί "μούγκας". Για να επι...Δεν κατάλαβα γρυ για τα περί "μούγκας". Για να επικοινωνήσουμε, πρέπει να μάθουμε ν' αρθρώνουμε. Στοιχειωδώς.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-36265057951610745052008-03-25T23:46:00.000+02:002008-03-25T23:46:00.000+02:00Εμεις οι "σύγχρονοι" άνθρωποι έχουμε μπερδέψει αρκ...Εμεις οι "σύγχρονοι" άνθρωποι έχουμε μπερδέψει αρκετά πράγματα, μεταξύ των<BR/>οποίων και το δήθεν (υψηλό) επίπεδο επικοινωνίας, που νομίζουμε έχουμε<BR/>αναπτύξει λόγω της πολιτισμικής μας (ως είδος) προόδου.Και αυτό είναι η<BR/>"μούγκα"! ('Οποιοι κουβεντιάζουν πολύ μεταξύ τους είναι τάχα διότι δεν μπορούν<BR/>να συννενοηθούν...)<BR/> Ενώ αυτό συμβαίνει μόνο σε όσους μιλούν με τα μάτια που<BR/>είμαι σίγουρος ότι λένε πολύ περισσότερα από αυτούς που μιλάνε με το στόμα και<BR/>ακόμη περισσότερα από αυτούς που είναι βυθισμένοι στη "μούγκα"...<BR/> Και βεβαίως η σύγχρονη "μούγκα" δεν μπορεί να περιέχει ίχνος ευγένειας παρά μόνο ευτέλεια<BR/>και φτήνια και όλα τα συνεπακόλουθα...<BR/><BR/> Νίκος, Άνω ΚυψέληAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-82376744224487097892008-03-25T20:36:00.000+02:002008-03-25T20:36:00.000+02:00Και πάλι ουπς: έπρεπε να "κρεμάσω" τις ευχαριστίες...Και πάλι ουπς: έπρεπε να "κρεμάσω" τις ευχαριστίες μου στο περί Σελίν. Αυτά κάνει η βιάση.<BR/>ΣεσίλAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-31336834059716384332008-03-25T20:05:00.000+02:002008-03-25T20:05:00.000+02:00Ουπς: "το κατοικίδιό τους". Sorry. Χαιρετώ,ΣεσίλΟυπς: "το κατοικίδιό τους". Sorry. Χαιρετώ,<BR/>ΣεσίλAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-35577135997187663802008-03-25T20:00:00.000+02:002008-03-25T20:00:00.000+02:00Θαυμάσια κείμενα (αγνοούσα το ένα εξ αυτών) και άκ...Θαυμάσια κείμενα (αγνοούσα το ένα εξ αυτών) και άκρως κολακευτικά. Θα ήταν αχαριστία να μην ευχαριστήσει κανείς. Ευχαριστώ θερμά. Ας πω, ωστόσο, και το εξής: στις φριχτά δύσκολες στιγμές, τις δυσκολότερες που μπορεί να διανύσει άνθρωπος, τις στιγμές της αναγκαιότερης ανάγκης, υπάρχουν κάποιοι (δεν είναι πάντοτε αυτοί που περιμένεις), που αποδεικνύονται ελάχιστοι. Τα λόγια τους λοιπόν, μαζί και ο κάποτε προσφιλής ήχος της φωνής τους, αργοβυθίζονται σ'αυτό που ο Χάρντυ ονόμαζε "oblivion's swallowing sea". Υπάρχουν άλλοι (δεν είναι πάντοτε αυτοί που περιμένεις), που δείχνονται τρυφεροί, δοτικοί, απέραντα οικτίρμονες. Που δεν βάζουν το κατοικίδιό σου πάνω απ' το κατοικίδιο άλγος σου. Το δυσβάσταχτο. Που παραμερίζουν τον πόνο τους για να φιλοξενήσουν τον δικό σου. Που σου προσφέρουν αφειδώλευτα χρόνο, έγνοια, στήριξη, χάδι. Που σου μαθαίνουν ότι η αγάπη, η αγάπη, πράγματι, "ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής". Αυτοί είναι οι αθόρυβα, οι αληθινά μεγάλοι. Αυτοί σ' εξυψώνουν πάνω απ' το μικρό σου ύψος. Δεν είναι ποτέ πολλοί. Αλλά, είναι υπεραρκετοί. Γιατί μεγάλοι. Κι αν σταθείς τυχερός, εμφανίζεται ο ξένος, την κρισιμότερη στιγμή της αβυσσαλέας θλίψης, ο ξένος και άγνωστος, που σου τείνει αίφνης ένα ματσάκι ανθηρής χαράς. Στάθηκα τυχερή.<BR/>ΣεσίλAnonymousnoreply@blogger.com