tag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post2466586239455803124..comments2023-10-22T13:57:19.227+03:00Comments on La vie est belle et facile/Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΗ, ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ: Ο Γκοντάρ, παίδες!George-Icaros Babassakishttp://www.blogger.com/profile/11836924470625350541noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-35453066247840678652008-03-14T11:56:00.000+02:002008-03-14T11:56:00.000+02:00@ναυτίλος: Θενκς, φίλε!@ναυτίλος: Θενκς, φίλε!George-Icaros Babassakishttps://www.blogger.com/profile/11836924470625350541noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-76654361037896570622008-03-14T09:13:00.000+02:002008-03-14T09:13:00.000+02:00Η ωραιόταιρη παρουσίαση για τον Γκοντάρ , που έχω ...Η ωραιόταιρη παρουσίαση για τον Γκοντάρ , που έχω διαβάσει! Κι έχω διαβάσει πολλές . Μπράβο !ναυτίλοςhttps://www.blogger.com/profile/09899080956999128572noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-42261640119676707802008-03-13T02:10:00.000+02:002008-03-13T02:10:00.000+02:00@politispittas: Χαίρε, φίλε! Απ' τον Γκοντάρ κρατώ...@politispittas: Χαίρε, φίλε! Απ' τον Γκοντάρ κρατώ κυρίως το "Με κομμενη την ανάσα" και την αγάπη του για την Άννα Καρίνα. Από τον Φελίνι, όχι την "Πρόβα Ορχήστρας", μα το "Οχτώμισι". Το βιβλιαράκι το είχα κάνει φύλλο και φτερό κι εγώ προ ενός τετάρτου του αιώνα, επίσης δεν θυμάμαι τίτλο, θυμάμαι πάντως ότι ήταν από τις εκδόσεις Οδυσσέας. Πίνω ένα ποτήρι στην υγειά σου, στην υγειά μιας Αυτοδίδακτης Γενναίας Γενεάς, και στη μνήμη του Τζόνι Κασαβέτη! Αλόχα!George-Icaros Babassakishttps://www.blogger.com/profile/11836924470625350541noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-27811983510723629602008-03-12T17:07:00.001+02:002008-03-12T17:07:00.001+02:00Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03159917614393686226noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2798487558840580197.post-13022898855459735332008-03-12T17:07:00.000+02:002008-03-12T17:07:00.000+02:00Ο Γκοντάρ, ο Δάσκαλος. Είναι παράξενο (;) το πώς ε...Ο Γκοντάρ, ο Δάσκαλος. Είναι παράξενο (;) το πώς επενεργούν εντός μας κάποιες προσωπικότητες. Του Γκοντάρ το σινεμά, ποτέ δε μου άρεσε, ή για να το πω πιο δίκαια ποτέ δε μου μίλησε. Ωστόσο, από κάθε του συνέντευξη, από κάθε του γραπτό, πάντα έπαιρνα χίλιες μύριες εικόνες και αισθητικές διδαχές. Το ίδιο μου συνέβει και με τον Φελίνι, του οποίου η μοναδική ταινία που με άγγιξε ήταν η πρόβα ορχήστρας. Όμως και με αυτόν το ίδιο έγινε. Ότι έγραψε και το βρήκα στα ελληνικά ή τα αγγλικά με μάγεψε. Και κυρίως, ένα μικρό αυτοβιογραφικό του βιβλιαράκι που αναφέρονταν στα παιδικά του χρόνια. Με είχε μεθύσει, το βιβλιαράκι –δεν θυμάμαι τον τίτλο του πια έχουν περάσει κοντά 20 χρόνια-κυριολεκτικά έγινε φύλλο φτερό στα χέρια μου.Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03159917614393686226noreply@blogger.com